Ciężko się przyznać ,ale miałem tak samo.PZDR

kolejny z zaburzeniami

ja tą scenę jeszcze przełknęłam - rozłożyło mnie dopiero jak Constantine się wyprowadzała i (po spakowaniu walizki a przed wyjściem) przejechała dłonią po ścianie, gdzie całe życie zaznaczała wzrost Skeeter, tuż obok wzrostu swojej córki.

To przerażające jak bardzo próbujemy dopasować się do przekonań jakie inni ludzie mają na nasz temat. Constatine służyła 29 lat u matki Skeeter, a mimo tego kobieta wyrzuciła z domu służącą, aby tylko uzyskać akceptację przedowdniczącej czegos tam. Ta scena mnie poraziła...

dla mnie najsmutniejsza scena to gdy Aibileen zegna sie z Mae Mobley i przypomina jej ze jest 'kind, smart, important' ;)

dokładnie wg mnie też najsmutniejsza scena!

Kurcze, nawet teraz gdy czytam to, co napisała venacava chce mi się płakać ;( Tak mi się smutno zrobiło gdy jej matka nie chciała jej przytulić, bo niby jest brzydka ;(

Poza powyższym najbardziej mnie wzruszyła scena gdy Celia Fote ( nie wiem czy dobrze napisałem ) opatrzyła ranę Minne. I podniosła ją na duchu mniej więcej.

oj tak film jest rewelacyjny, dawno tak dobrego nie widziałam i chętnie do niego wracam faktycznie scena z Constantine jest bardzo wzruszająca, ale mnie inna chyba nawet bardziej ścisnęła za serce ta w której Celia poroniła, a potem sadzi :-(

jesli chcialo ci sie wtedy plakac mozliwe, ze masz jakies zaburzenia emocjonalne i to przez to, bo ta sytuacja wcale nie była smutna

a w jaki sposób doszedłeś do wniosku, że ta sytuacja nie była smutna? sa jakieś rzeczy "obiektywnie smutne"...? Myślę, że napisałeś to ze swojego punktu widzenia, ale ludzie patrzą na świat przez subiektywny filtr własnego doświadczenia, przeżyć i wrażliwości, i każdego poruszy co innego.
Swoją drogą, dla mnie ta scena była poruszająca - smutne było patrzenie na to, jak gospodyni wyrzuca, a tym samym rani wieloletnią i bliską służącą, poddając się presji społecznej i sprzeniewierzając samej sobie.

ta scena byla cholernie smutna

Dokładnie to samo... ryczałam, jak bóbr. Tak jak wyżej dochodzi jeszcze scena pożegnania z małą i jak jeszcze krzyczała za Aibi, gdy ta już wyszła. :((((((((((

W filmie jest mnóstwo smutnych scen, chyba każdy znajdzie taką, przy której pękło mu serce. Mnie pękało co chwilę, przecudowny film

Zarówno scena zwolnienia Constantine, jak i pożegnanie Aibileen z dziewczynką były bardzo emocjonalne, ale mnie najbardziej poruszyła scena, w które Celia urządza "pogrzeb" swojemu nienarodzonemu dziecku i sadzi na to miejsce róże, podczas gdy obok rosną dwie poprzednie.

Ja wychwyciłam 4 sceny, których do dziś tkwią mi w pamięci:
1) Kiedy matka Skeeter mówi jej o tym, co naprawdę stało się z Constantine ( a zwłaszcza ten moment, gdy Constatine pakuje się i kładzie dłoń na szafie, na której zaznaczała wzrost Skeeter ),
2) Gdy Aibilene opowiada o swoim synu i okolicznościach jego śmierci - Viola Davis zagrała ten moment tak cudownie i wiarygodnie, wyraz bólu widniał jej w oczach, że łzy same cisną mi się do oczu.
3) Scena, gdy Celia poroniła i pochowała swoje dziecko w ogrodzie, sadząc różę tuż obok dwóch poprzednich.
4) I oczywiście końcowa scena, odejścia Aibilene z domu Leefoltów

dodałabym jeszcze scenę, która może nie jest bardzo wzruszająca, ale powoduje lekkie ukłucie. Mam na myśli ten moment, gdy Celia przychodzi do dziewczyn z ciastem i nie zostaje wpuszczona. Najgorszy był sposób w jaki to zrobiły. Już o wiele bardziej strawna byłaby sytuacja, gdyby Hilly na nią nawrzeszczała i trzasnęła jej drzwiami przed nosem. Tymczasem laski pochowały się po kątach jak małe dziewczynki i robiły sobie żarty z Celii, która stała na progu.