Pierwszym filmem długometrażowym Petera Weira był oparty na własnym scenariuszu, komediowy horror pt. "The Cars That Ate Paris". Recenzenci pisali o nim, jako o australijskiej odmianie filmowego gotyku. Historia zaczyna się w małym australijskim miasteczku Paryż. Jego mieszkańcy zarabiają na życie tylko i wyłącznie na wypadkach samochodowych. Muszą być szczególnie ostrożni na przyjezdnych i próbującą zmienić zastały stan rzeczy młodzież. Do Paryża przyjeżdżają bracia Arthur i George. Mają wypadek, spowodowany przez mieszkańców. Arthur ląduje w szpitalu, podczas gdy jego brat ginie. Po kuracji staje się jednym z mieszkańców...

Tytułowy Paryż nie jest bynajmniej stolicą Francji - chodzi tu o małe, australijskie miasteczko zagubione gdzieś na pustkowiach Nowej Południowej Walii. Osada jest śmiertelną pułapką dla obcych - miejscowi prowokują wypadki samochodowe, a następnie grabią to, co zostanie z rozbitych aut przybyszów; obrót używanymi częściami samochodowymi jest podstawowym źródłem dochodów w miasteczku. Pewnego dnia przez Paryż przejeżdża dwóch braci: Arthur (Terry Camilleri) i George (Rick Scully). Młodzi ludzie wpadają w zasadzkę zastawioną przez Paryżan. George ginie w wypadku, ranny Arthur trafia do miejscowego szpitala. Bohater odkrywa mroczny proceder, z którego żyje miasteczko; zdaje też sobie sprawę, że wie zbyt dużo, by tubylcy pozwolili mu wyjechać. Na szczęście dla Arthura w Paryżu narasta konflikt między konserwatywną, fanatycznie religijną starszyzną, a na wpół dziką, bezwzględną młodzieżą odpowiedzialną za organizację wypadków. Uwięziony młody człowiek może obrócić panujące w mieście napięcie na swoją korzyść.