Thomas Reid jest właścicielem farmy położonej w irlandzkim North East Kildare – ziemi, która od ponad 100 lat należy do jego rodziny. Przez ten czas okoliczne tereny zostały stopniowo wykupione przez wielki przemysł, a najbliższy sąsiad Reida, producent mikroprocesorów Intel, ostrzy sobie zęby na posiadłości farmera. Co gorsza IDA, rządowa agencja odpowiedzialna za sprowadzanie zagranicznych inwestycji, wyraźnie sympatyzuje z amerykańskim gigantem. Thomas twardo odmawia, lecz wszyscy wydają się być przeciwko niemu.

Konkretny spór człowieka z korporacją – dzięki malarskości kadrów, specyficznemu tempu narracji ukazanej przede wszystkim z perspektywy Thomasa – zamienia się w przypowieść o walce Dawida z Goliatem, która w różnych okresach ludzkości przyjmowała inne wcielenia. A dzięki niezwykłemu talentowi twórców, możemy ją oglądać na przykładzie losów pojedynczego człowieka.

Na pierwszy rzut oka mężczyzna z charakterystycznie obciętymi na pazia włosami i czerwonymi policzkami przypomina średniowiecznego folwarcznego chłopa, krzątającego się po obejściu. Chwilę później jego twarz wydobyta ciepłym światłem z ciemności zamienia się niespodziewanie w portret renesansowego myśliciela, którego trzeźwy osąd sytuacji pozwala innym rozpoznać złudzenia i fałszywe bóstwa kapitalizmu. W innym ujęciu, gdy znajduje kolejne zwierzęce truchło – prawdopodobnie efekt zanieczyszczenia ziemi przez przemysł – przemienia się w Hioba, na którego spadają wszystkie możliwe nieszczęścia.