Lazar po dziesięciu latach spędzonych w więzieniu wraca do swojego domu. Zastaje w nim uchodźców z Bośni - Jasnę i samotnie przez nią wychowywaną dwunastoletnią córkę, Jovanę. Dziewczynka jest chora na autyzm, co było przyczyną rozpadu małżeństwa Jasny. Obie nie mają się gdzie podziać, zostają więc z Lazarem, który obsesyjnie wierzy, że Jovana któregoś dnia "obudzi się"...