Początek filmu ukazuje jak wygląda codzienne życie Serafiny czyli Serafina chodzi do kościoła i gorliwie się modli, Serafina kocha naturę - lubi chodzić w plener, Serafina pracuje na kilku etatach: jako gosposia, praczka, pracownik rzeźni (lub sklepu rzeźniczego). Żyje jednak bardzo biednie, nie starcza jej nawet na czynsz. Ostatnie pieniądze wydaje na przybory malarskie. Po pracy, wieczorami, całkowicie oddaje się malowaniu. Sama udoskonala farby a to dodając podebranego z kościelnych świec wosku, a to zwierzęcej krwi z rzeźni...Dowiadujemy się też, że nie ma rodziny, ani przyjaciół, nie licząc znajomości z paroma siostrami zakonnymi. W końcu przyjeżdża Uhde i zaczyna się miedzy nimi rodzić jakaś fascynacja, jeszcze zanim Uhde odkryje jej talent. W sumie nawet trudno powiedzieć dlaczego. On jest miłym, kulturalnym Niemcem, traktuje ją z szacunkiem, ale najwyraźniej coś go trapi. Ona - prosta, ale gorliwie wierząca i z równa gorliwością wykonująca swoje obowiązki. Pracodawczyni Serafiny dowiaduje się o jej pasji i każe przynieść do pokazania jedną z prac. Jednak obraz nie znajduje w jej oczach uznania i odkłada go w kąt. No i później jest wspomniana kolacja i wiesz co dalej.
Jak wspomniałam nie ma za wiele akcji tylko w bardzo wciągający sposób ukazane jest jak Serafina cały czas gdzieś drepcze albo pracuje.

Dziękuje Ci bardzo. :)