Po zwiastunie spodziewałem się, że będzie to zabawniejszy film, ale i tak nie jest tak najgorzej. Komedii romantycznych nie cierpię, a ta niestety jest ich przedstawicielem - i także niestety - nie różni się specjalnie od innych obrazów tego typu. Schemat, shcemat, schemat... Jak pokazał film "Dziennik Bridget Jones" nie zawsze dokładnie tak to musi wyglądać. Słyszałem i czytałem, że film przypomina twórczość Woody'ego Allena... Moim zdaniem raczej nie bardzo, no chyba, że chodzi o Nowy Jork, który tutaj jest bardzo wyeksponowany.
Zaskoczył mnie Bryan Greenberg, aktor mało znany, młody, a jednak umiał się wykazać. Uma Thurman też właściwie bez zarzutu, ale od czasu "Pulp Fiction" nie zauważyłem jakiejś ciekawej kreacji aktorskiej w jej wykonaniu. Na koniec najważniejsza - jednak drugoplanowa - Meryl Streep. W końcu dla niej sięgnąłem po ten film. Mało jej w komediach i cieszę się, że zagrała w "Prime". Właściwie większość zabawnych scen (a było ich niewiele) było z jej udziałem (zwłaszcza przezabawna scena kiedy Rifi opowiada jej o tym jaki Dave jest świetny w łóżku...) i moim zdaniem spisała się świetnie, miała sposób na rolę, ale chyba (prawdopodobnie z winy scenariusza) nie miała za bardzo okazji do wykazania się.
Podsumowując. Mało zabawny film, a jednak zaciekawił mnie i wśród komedii romantycznych jednak jakoś się wyróżnia. Nie wiem czy to z powodu samej Meryl Streep, ale nie jest to film, o którym mógłbym napisać, że go głupia komedia romantyczna. Humor na dość dobrym poziomie, fabuła też bez większych luk - właściwie średni scenariusz i schemat zabiły ten film, gdyby nie to - byłbym na tak. Raczej nie sięgnę po "Prime" ponownie, a jeśli już to tylko ze względu na Streep.
I aby na koniec nie było za smutno - polecam :)