Podróż, którą odbywamy z Antoniusem, to podróż w głąb średniowiecznych zabobonów, w czas zarazy, głodu, czas rabusiów cmentarnych, czas płonących stosów z czarownicami i pochodów biczowników.W tej scenerii bohater( świetny Max von Sydow) spotyka ,,Śmierć",
którą odpyta o sens swego życia, o sens ludzkiego cierpienia, o konieczność kary boskiej
i ... nie uzyska odpowiedzi, bo Śmierć nic nie wie, bo jest tylko wykonawcą i nie cofa się przed podstępem by swe zadanie wykonać.Wizualnie film nawiązuje do kina niemego,podejmującego metafizyczną tematykę.W moim odczuciu to właściwa inspiracja.Tym filmem Bergman uwolnił się od dziecięcego lęku przed śmiercią, oswoił ją na swój sposób, zadał pytania o potrzebę wiary, wykorzystując medium jakim jest film, co do tamtego czasu postrzegano jako karkołomne. A w ważnej scenie kiedy pochód biczowników niweczy kuglarski występ, reżyser staje po stronie sztuki i zda się mówić do widza; dobrze, że istnieje sztuka, bez niej życie byłoby nie do wytrzymania!
Mój, podkreślam to ,,mój" najważniejszy film Bergmana.
Good night and good luck, esforty.
10/10