To będzie taka moja kulawa recenzja napisana na gorąco po obejrzeniu także przepraszam za styl, język i błędy.

Specjalnie przed obejrzeniem filmu przeczytałem książkę. Bardzo mi się spodobała. Jednakże nie widziałem możliwości aby zekranizować ją co najmniej przyzwoicie. Utwór, którego rdzeniem i parktycznie całym sednem jest samotność bohatera i jego wewnętrzny dialog po prostu nie nadaje się na ekran.

Jednakże wysoka ocena na filmwebie sugerowała, że jakimś cudem reżyserowi mogło się to udać. Z wypiekami na twarzy przystąpiłem więc do oglądania.

I niestety zawiodłem się. Praktycznie wszystko w filmie jest nie tak. Gra aktorów - przez cały film czułem się trochę jak na przedstawieniu szkolnym, w którym licealiści nauczyli się kwesti i je teraz teatranie wypowiadają. W tym filmie postacie nie rozmawiają ze sobą - one wypowiadają kwestie gdzieś w eter.

Postać głównego bohatera - kompletnie mija mi się z obrazem, który narysował mi się w głowie podczas czytania. Pradera miał aparycję zwykłego gościa, włóczęgi, takiego skrytego, wrażliwego, ale jednocześnie z zewnątrz sprawiającego wrażenie raczej twardego, prostego człowieka. Zaliczył 3 lata na filozofii, więc widać, że umysł ma raczej lotny, a jednak ukrywa to, i rozmawia z ludźmi prostymi używając prostego języka. Co tymczasem dostajemy? Jakiegoś wiecznie zamyślonego chłopaczka, który każdą kwestię wygłasza takim przyciszonym natchnionym głosem. Aktor genialnie sprawdził by się w roli np. księdza Popiełuszki, ale nie Pradery! Dodatkowo - wg mnie gra tragicznie. Wiecznie ta sama mimika, drewniane kwestie. Chociażby scena gdy budzi go koszmar - nasz bohater podnosi tułów z łóżka jakby wstawał rano do roboty, ba - jakby wcale nie spał!. Zero przyśpieszonego oddechu, nieprzymrużone oczy, mina jakby zastanawiał się co zje na śniadanie. To samo ze sceną wstawania na kacu. I mógłbym tak wymieniać takich scen multum.

I nie tylko sceny z głównym bohaterem kuleją. Np. scena siekierezady Kaziuka. Coś okropnego - to jak sztucznie Peresada podaje mu stoły do rąbania, jak śmiesznie i sztucznie wyglądają ujęcia samego rąbania stołów.. Nie wiem, może budżet filmu przewidywał tylko 3 stoły do rozwalenia i musieli kombinować.

W wielu miejscach zupełnie nie podoba mi się montaż. Scena rozmowy Pradery i Kątnego i Leśniczego - przeskakiwanie ujęciami na aktora, który wypowiada pojedyńczą kwestię typu "Porzuciła.." - ta scena w książce jest słodko-gorzka, a przez taki montaż w filmie staje się groteskowa.

To są tylko niektóre przykłady elementów, które mi się nie podobały. Ale przede wszystkim film kompletnie nie oddaje atmosfery i sedna książki o którym pisałem na początku. Tego się po prostu nie da zrobić. Może gdyby dorzucić jeszcze narratora mówiącego głosem Pradery i wydłużyć film, dorzucając długie klimatyczne ujęcia z ruchomą kamerą możnaby zbliżyć się nieco. Pomijając nawet ten fakt - według mnie film można było zrobić o wiele lepiej i bardzo żałuję, że tak dobra książka została zekranizowana w ten właśnie sposób.