Oczekiwałem znacznie więcej. Jest to dla mnie jakiś rodzaj zawodu. W tym filmie jest mnóstwo dymu ale jakoś mało ognia. Postacie krzyczą, zgłaszają pretensje, czynią sobie wzajemne wyrzuty ale wszystko to odbywa się w większości scen jakby za przeźroczystą szybą, która tłumi emocje. Za celuloidową folią, przez którą widać aktorów ale nie czuć emocji ich postaci.

Właściwie jedynie Julia Roberts tworzy tu kreację, o której można powiedzieć, że jest wiarygodna i zaangażowana. Co ciekawe, kreacje jej filmowych sióstr także nie są złe ale one to jedynie dobre przyprawy do dania, które grzeszy po prostu reżyserską i scenariuszową przeciętnością.

Na pewno największym zawodem w całej tej układance jest Meryl Streep. Tej postaci jest najwięcej. Wokół niej krążą jak satelity postacie członków rodziny. Meryl krzyczy, klnie, kłóci się i ..nuży! Znowu: jest dym, nie ma ognia. Stosunkowo dobre są natomiast kreacje męskie. Wyciszone, poboczne ale prawdziwsze.

Co ciekawe, pomimo, że film nie imponuje to jednak zawiera bardzo ciekawe treści i zwraca uwagę na ważne zjawiska a nawet wypunktowuje wiele współczesnych schorzeń cywilizacyjnych. Na tle wieloosobowej i wielopokoleniowej rodziny najbardziej prezentuje się jej ..dysfunkcyjność! Właściwie każda jednostka i rodzina w obrębie rodu ma głębokie, poważne i niszczące problemy. W tle przewija się także wielopokoleniowy genotyp złośnicy. Córki w złagodzony ale jednak podobny sposób idą w ślady swoich matek tworząc nieudane związki i relacje. Tak naprawdę rysuje się tu najzwyklejsza ..aspołeczność!
Na tym tle takie problemy jak uzależnienia czy problemy charakterologiczne to już naprawdę "drobnostki".

Przed seansem dziwiłem się, że film ma sporo nominacji do różnorodnych nagród ale prawie w ogóle żadnych nagród. Teraz już się nie dziwię..
Po prostu: ma momenty ale jako całość nie rzuca na kolana.