Czwórka dzieci spędza wakacje u swojej babki Kane na wsi, niedaleko Nagasaki. Rodzice dwójki z nich przesyłają list z Hawajów, gdzie są gośćmi brata Kane, który wyemigrował wiele lat temu. Teraz, śmiertelnie chory, chce ostatni raz zobaczyć siostrę. Jednakże babka, która miała ponad dziesięcioro rodzeństwa, nie kojarzy nawet jego imienia.

Po ponad 45 latach od zakończenia II wojny światowej, Kane nie wybaczyła. W dniu 9 sierpnia 1945 roku, o godzinie 11:02, straciła swego męża i ojca swoich dzieci. Wraz z 74 tysiącami ludzi (według oficjalnych danych), stał się ofiarą jednej bomby. Bomby od której płonęły budynki, płonęli ludzie, topiło się żelazo. Po ponad 45 latach Kane dowiaduje się, że umiera jej brat i chce się z nią spotkać przed śmiercią. Starszy brat, który przed wojną wyemigrował i stracił kontakt z rodziną. Starszy brat, który mieszka na Hawajach i jest teraz Amerykaninem. I ma swoją rodzinę, amerykańską rodzinę.
Na Hawaje wyjeżdżają dzieci Kane, którym imponuje, że starszy brat jest bogaty. Tymczasem z Kane zostaje czworo jej wnucząt, które poznają Nagasaki, to stare i to nowe, a w opowieściach babci odnajdują historię swojej rodziny.