Pierwsze wielkie załamanie przeżyłam wtedy, gdy Big Nick zrobił występ na imprezie "rodzinnej" w knajpie, gdy zaczepił Barmanka, jako znajomego z siłowni.
Drugie wielkie załamanie - gdy mając wszystkich złych charakterów w zmylającej akcji nie przyskrzynił ich tak, jak Ala Capone przyłapano na podatkach. Wystarczyło zrobić wielką akcję, bez animozji do dupka w garniaku i dalsza akcja tego zespołu byłaby położona na starcie.
Trzecie wielkie załamanie, to całkowite odsłonięcie podbrzusza, czyli najpierw własnej gęby, a w konsekwencji bezpieczeństwa żony i córek. Czarne charaktery na potrzeby akcji i na szczęście nie wykorzystały tego faktu.
Czwarte załamanie - wielka strzelanina, w której narażone jest nie tylko życie stron strzelanki, ale także kilkuset ludzi w korku. Tym bardziej, że już wiadomo, o jaką kasę chodzi (ciekawe, ile wyszłoby "na łebka" wsród przypakowych ofiar) i które banknoty! Litości...!

Jedyne wytłumaczenie dla tych wpadek jest takie, że Big Nick nie był dobrym gliną o niekonwencjonalnych metodach, tylko mocno zaburzonym psychopatą, który sprytnie ukrył się w policji. I jego działanie nie wynikało z dążenia do sprawiedliwości za wszelką cenę, ale tylko i wyłącznie do zabijania rzekomo w obronie prawa.
Ostatania scena wręcz utwierdza mnie w przekonaniu, że najczarniejszym charakterem tego filmu jest Big Nick.