W jednym ze swoich najsłynniejszych filmów, Francois Truffaut kontynuuje historię Antoine Doinela, swojego alter ego (pierwszym z serii był obraz Czterysta batów). Po wyrzuceniu z wojska, Antoine błąka się po Paryżu w poszukiwaniu odpowiedniego zajęcia i prawdziwej miłości. Kolejne miejsca pracy i rozdarcie między uczuciem do panienki z dobrego domu i do pięknej żony szefa prowokują ciąg zabawnych epizodów, ilustrujących żmudny proces dorastania bohatera.

Doinel, wyrzucony z wojska, zatrudnia się jako nocny portier w podejrzanym hotelu, terminuje jako detektyw i idealizuje żonę szefa, pracuje w telewizji i próbuje odzyskać miłość młodej skrzypaczki. W tej postaci, nie zawsze sympatycznej, łączy się młodzieńcza ciekawość świata, nieporadność, zagubienie i naiwny romantyzm. Antoine śmieszy, irytuje i wzrusza w komedii często improwizowanej, kronikarskiej, łączącej odmienne motywy i nastroje. Tłem przygód Antoine'a jest zręcznie podpatrzone miasto nad Sekwaną.

Antoine Doinel zostaje wyrzucony z wojska. Przyjeżdża do Paryża w poszukiwaniu pracy i miłości. Tu spotyka Christine, a podczas obiadu w domu jej rodziców otrzymuje propozycję objęcia stanowiska recepcjonisty w hotelu. Niestety, wkrótce zostaje zwolniony, gdy nieświadomie pomaga prywatnemu detektywowi. Z hotelu trafia do agencji detektywistycznej. Niebawem poznaje Fabienne uroczą i inteligentną żonę pana Tobarda, która próbuje go uwieść.