Właśnie skończyłem oglądać ,,Smoleńsk'' i film jest niesamowicie, niepowtarzalnie, niewiarygodnie, ogromnie...ciężko spierdzielony (użyłbym innego słowa, ale wulgaryzmy są cenzurowane). Wydźwięk polityczny tego film jest oczywisty, więc oceniając go pod tym kątem jest bezcelowe, bo każdy ma inny punkt widzenia.
Dlatego postaram się go ocenić pod kątem realizacji. A ta jest wręcz na poziomie amatorskim.
1. Aktorzy/Postaci - każdy z obsady jest niczym wycięty z tektury. Jednak wybija się tu Beata Fido, która poziomem sztuczności i jednowymiarowości przebija wszystkich. Ma tylko jeden wyraz twarzy, a na wszystko reaguje uśmiechem. A na drugim planie jest szef TVM (subtelność, kurde). Wiecznie zły, diaboliczny, przeklinający dyrygent, który lubi pauzować chcą nadać powagę swoim słowom. A jest żenujący.
2. Dialogi - a właściwie ich brak, bo odniosłem wrażenie, że postaci porozumiewają się zbitką przypadkowych wyrazów, które składają sie na jakieś kwadratowe hasła. Uszy od tego wręcz krwawią.
3. Muzyka - jedynie to dobry motyw pojawia się, gdy trumny są transportowane do Krakowa. A poza tym, to leci jeden motyw muzyczny, który został puszczony w Media Playerze z opcją powtarzania.
4. Montaż - zlepek kilku sekundowych scenek, gdzie nawet zmiana kolejności nie wpłynęłaby na odbiór filmu. Jak bym przeglądał filmiki wrzucone na Snapie.
Przedstawienie młodzieży w tym filmie to jakaś kpina. Tylko harcerze zapalający znicze są dobrze, a reszta jest zła, be i fuj.
Główny motyw w postaci dziennikarskiego śledztwa dzieje się poza kadrem i to jest problem. Nie jest pokazane skąd co się bierze i w jaki sposób uzyskują dane informacje. Mieli pokazać jakieś szokujące fakty, a nie pokazali nic czego nie szło się dowiedzieć z TV lub internetu.
Chcieli zrobić coś pokroju Spotlight, a wyszła gazeta ,,Fakt''.
Jedyne co mogę zaliczyć na plus tego filmu to jasno postawiona teza, której reżyser trzyma się do samego końca. Przynajmniej jest konsekwentny.
Mogę to powiedzieć, że jest to film gorszy niż ,,Kac Wawa'', co było nie lada wyzwaniem i nie sądziłem, że doczekam tej chwili. A jednak