Szybki jak wiatr.
Spokojniejszy niż las.
Gwałtowny jak ogień.
Niewzruszony jak góra.
Taki, jak symbole na sztandarze bojowym był Shingen Takeda. Legendarny wódz, wielki rywal Oda Nobunagi w walce o panowanie nad Japonią. Tak wielki, że Nobunaga sprzymierzony z trzecim z mocarzy, Tokugawa Ieyasu, mawiał, że jedyne co na tym świecie go przeraża, to ta górska małpa z Kai. Małej, górzystej prowincji Kai. Shingen, zdając sobie sprawę, że to właśnie on był opoką Takeda, tą właśnie niewzruszoną górą, na której opierała się potęga klanu, umierając zażądał by jego śmierć pozostała tajemnicą jeszcze przez trzy lata. Choć utrzymanie w sekrecie zgonu jednego z najwybitniejszych wodzów w historii wydawało się niemożliwe, należało spróbować.

Shingen Takeda, potężny szogun, siał postrach wśród swych wrogów. Śmiertelnie ranny poleca znaleźć sobowtóra, który go zastąpi i umożliwi utrzymać jego śmierć w tajemnicy. Do tej roli wybrano człowieka nazywanego Kagemusha (wojownik-cień). Jednak okazuje się on być tylko drobnym przestępcą, który w najmniejszym stopniu nie dorównuje charyzmą wielkiemu przywódcy.

Shingen Takeda, potężny szogun, stał się tak sławny jak legendarne było jego motto wyszyte na proporcach: „Szybki jak wiatr, cichy jak las, gwałtowny jak ogień, nieporuszony jak góra".

Ranny poleca członkom swego klanu znaleźć sobowtóra, który go zastąpi, utrzymując jego śmierć w tajemnicy. Ma to powstrzymać wrogów przed atakiem. Człowiek wybrany do tej roli zwany był kagemusha (wojownik-cień). Jednakże ten kagemusha okazał się być zwykłym, drobnym przestępcą, który musi jakimś sposobem przekształcić się w wielkiego, charyzmatycznego przywódcę 25.000 samurajów.

To wielkie epickie widowisko o konfliktach wstrząsających XVI-wieczną, feudalną Japonią było nominowane w 1980 do dwóch Oscarów® (Najlepsza Scenografia, Najlepszy Film Obcojęzyczny) i było współ-zwycięzcą Festiwalu Filmowego w Cannes. Stanowi przełomowe dzieło w świetnej karierze Akiry Kurosawy.