Myślę, że zabawa polega na tym, by tę treść wydobyć. Ja się świetnie bawiłam. Film, z uwagi na swoją konstrukcję, przypomniał mi nieco "Po tamtej stronie chmur". Zawoalowany.
Dlaczego film męczy - a takie odnoszę wrażenie. Wszystko jest gdzieś ukryte w słowach. Tę treść i sens, wydobywa się z filmu. To jest analiza. Nie pojmuję krytyki. Mogłabym się zgodzić, że nastąpił przerost wizualny nad treścią, gdyby dialog drażnił czymś płytkim. Tanim.
Może jest to obraz na jeden raz, a może dwa... , bo jest specyficzny. Może Song to Song nie jest filmem, do którego pragnie się powrócić po latach, gdyż jest zbyt... filozoficzny? Medytacja. Kontemplacja. Refleksja. To nudzi sporą część społeczenśtwa. Chadzam do kin, to widzę, co widzę - wciąż chęć na szybką tylko jazdę ( film winien być prosty, jak ta budowa cepa).
Ja doceniam artyzm. Podziwiam zamysł na tego typu kino. Że nie jest sztampowo. Pod linijkę. Lubię twórczość piękną. Nie lubię natomiast żenującego kopiowania. Ale to już jest osobny temat.

Ja obejrzałam Song to Song ponownie. By zrozumieć więcej treść, i też ujrzeć wiecej obrazu.

Nie oczekuj od typowego widza jakiegokolwiek rozumowania. Tu ma być wszystko podane na tacy. Zero myślenia = dobry film.

Nieporozumieniem są Twoje oceny na tym portalu. Zaniżasz je wszystkim filmom godnym uwagi ( Paterson, Rok Przemocy, To przychodzi po zmroku itp.). Widzę, ze jestes fanem filmów animowanych. Może w związku z tym pozostań w tej niszy i nie porywaj się na filmy, których Twój ograniczony umysł nie jest w stanie pojąć.