a właściwie luźne zestawienie średnio ze sobą powiązanych scenek: rodzinka jedzie samochodem, rodzinka je kolację, mała idzie spać na górę, rodzice siedzą na tarasie. Następny dzień: dziewczynka chce popływać pontonem, ale ten jest dziurawy i trzeba zakleić dziurę; to jeden z głównych wątków fabuły :-o Wyjątkowo irytujące dziecko idzie do sąsiada pożyczyć klej, bo trzeba było jakoś postać graną przez Braciaka wprowadzić do fabuły.
I tak przez pół godziny kolejne sceny bez dobrze skonstruowanego związku przyczynowo-skutkowego prowadzą do końca filmu. Celowo napisałem: do "końca" a nie do "finału" filmu, ponieważ punkt kulminacyjny sprowadza się do tego, że tytułowa bohaterka wraca do domu po jakiś przedmiot i z okna widzi to co widzi i za chwilę jest koniec. Zakończenie, i tak wyjątkowo przewidywalne, to jedyny konkretny moment tego filmu.
Nawiasem mówiąc, obejrzałem ten film jak gdyby "niechcący", w każdym razie przez przypadek; miałem ustawione nagrywanie na inną krótkometrażówkę, tylko musiał być jakiś błąd w rozkładówce i nagrało się właśnie to. Obejrzałem z ciekawości, zupełnie niepotrzebnie.