Nie spodziewałam się, że będę się tak świetnie bawić na koreańskim filmie sci-fi. Odpaliłam go bez większych oczekiwań i wyszło na to, że to strzał „w dziesiątkę”. Co prawda spodziewałam się, że efekty specjalne będą na wysokim poziomie, ale że fabuła będzie tak zgrabnie poprowadzona? No nie, zdecydowanie nie. Nie mam za wiele do czynienia z azjatyckim kinem, więc tym bardziej jestem miło zaskoczona.

Największe wrażenie zrobiło na mnie sprawne wykorzystanie nawiązań do innych produkcji. No bo „Victory” to przecież taki Sokół Millenium w tamtych realiach, a ziemniaki ustąpiły miejsca pomidorom (tak, piję tutaj do Matta Damona). Jeżeli chodzi o koncepcję rozumienia różnych języków, to od razu powiązałam je z „Cyberpunkiem”, bo tam też podobny pomysł został wdrożony, tylko na inną skalę. W ogóle super sprawa, że nie ma dwudzielnego świata Ameryka kontra Korea.

Więcej opowiadam tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=bZ9jjmUSqoo