Rok 1980. Jesteśmy w Sheffield. Kilku bohaterów, przedstawicieli niższych klas społecznych spędza kolejne monotonne dni: jedni próbują coś zmienić w swoim życiu, inni oddają się głupim rozrywkom, upijają się barach.



Ten film Kena Loacha to tragikomiczna opowieść o smutkach i marzeniach, zrealizowana w paradokumentalnym stylu (piękne, czarno-białe zdjęcia Chrisa Mengesa, któremu najwyraźniej praca z reżyserem dobrze się układa), wspaniale zagrana przez - w większości nieprofesjonalnych - aktorów.