Nie tylko, ja też uważam, że był świetny. Zaskoczył mnie Campino bo zagrał naprawdę nieźle. Poza tym pseudointelektualizmu też nie dostrzegłem, temat śmierci potraktowany w bardzo oryginalny i intrygujący sposób- warto obejrzeć.

Moim zdaniem przegina się z krytyką tego filmu. Nie widziałam specjalnie twórczości Wendersa sprzed tego filmu, więc nie jestem w stanie powiedzieć, czy sam siebie powiela czy nie, ale film zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Początkowo mi się nudził i nie podobał mi się kompletnie bohater, czułam do niego antypatię - ot taki pusty burak i pewnie nakręcili film jak nagle doznał metafizycznej przedmiany, nastawiałam się więc na pusty obrazek. Wgłąb filmu działo się tylko lepiej. Narracja jest wolna, to jakby podróż bohatera wgłąb siebie, nagle pokazuje się nam z zupełnie innej strony i ma się wrażenie, że bycie yuppie to była tylko maska. Fantastycznie moim zdaniem zrealizowany temat śmierci z wielkim hołdem dla historii kultury. Po raz pierwszy w filmie odnalazłam nawiązanie do sposobu traktowania wizerunków śmierci i bezpośrednie wspominanie o tym. Piękna scena w kryptach (nawiązanie w pierwszej scenie do sceny końcowej - chodzi mi o kobietę, kto widział - ten zrozumie), jest to moim zdaniem klucz do odczytania filmu. Śmierć towarzyszy nam za życia i nie chodzi o to, byśmy się jej panicznie bali, ale byśmy żyli na tyle ile umiemy, a śmierć przyjmowali jako kolej rzeczy. Przepiękna gra aktorska Dennisa Hoppera moim zdaniem. Temat miłości potraktowany również w oryginalny, niedosłowny sposób.