Dziennikarz telewizyjny stara się załatwić pianino zespołowi świetlicowemu. Razem z dziewczyną z tego zespołu natrafia na liczne przeszkody "w postaciach: plotkarza - spekulanta, opryskliwego taksówkarza, niepoprawnego gaduły, gburowatego kelnera, referenta - biurokraty, kumoterskiego ekspedienta, chuligańskiego kibica i innych. Film kończy się podwójnie optymistyczną pointą: załatwieniem sprawy pianina i wspólnym spacerem (a może nawet ślubem) młodych - dziewczyny z zespołu z redaktorem.

Stefan, reporter telewizyjny, przyjeżdża do prowincjonalnej fabryki, aby nakręcić reportaż o przodownicy pracy Zosi. Obiecuje jej pomóc w kupieniu pianina dla zakładowego zespołu artystycznego. Kiedy Zosia przyjeżdża do Warszawy po pianino, okazuje się, że Stefan zapomniał o obietnicy. Chcąc się zrehabilitować, usiłuje jej pomóc w szybkim załatwieniu sprawy - oboje jednak wszędzie trafiają na nieżyczliwość.

Lekka i pomysłowa komedia, łącząca przedwojenny urok i satyryczny humor z elementami poetyki realizmu socjalistycznego. Popisowy występ legendarnego komika Adolfa Dymszy, który w "Sprawie do załatwienia" wcielił się w osiem różnych postaci. Podczas wizyty w prowincjonalnej fabryce obuwia dziennikarz telewizyjny Stefan zobowiązuje się pomóc w zakupie nowego pianina dla miejscowego zespołu. Po odbiór instrumentu wyrusza do Warszawy Zosia, śliczna przodownica pracy. Na miejscu okazuje się, że Stefan nie spełnił swej obietnicy. Rozgniewana dziewczyna próbuje go odnaleźć, natykając się po drodze na liczne trudności i przeszkody. Zawstydzony dziennikarz, któremu Zosia bardzo się spodobała, chce naprawić swój błąd, ale i on doświadcza wielu problemów. I choć całe zamieszanie kończy się szczęśliwie, wciąż pozostają liczne "sprawy do załatwienia": biurokracja, kumoterstwo, oszustwa, brak rzetelności.