Przecież on niczego tu nie krytykuje (a przynajmniej nie w taki oczywisty sposób). W tym filmie nie ma cienia ironii. Oczywiście dużo łatwiej byłoby go zrozumieć, gdyby ten cień ironii typu klasyczne inteligenckie "pochylenie się nad ludem" był, no ale naprawdę nie ma.

Nie wiem też, gdzie tu widać kicz, choć może to moja wina, bo bardzo odzwyczaiłem się od tego pojęcia. Dla mnie te wszystkie krajobrazy i pastelowo-kwasowa kolorystyka były po prostu piękne. W kilku miejscach czułem nawet, że film chwyta Angelopoulosa w ideologizacji postaci i próbie ukazania życia w bardzo majestatyczny, monumentalny sposób.

Kolorystyka może się komuś podobać. Mnie podobała się czasami ta cisza, spowolnienie narracji. Jednocześnie czułem w tym kicz. Aktorzy grali, no powiedzmy, według tego samego klucza. Franco uratował film swoją grą. Gdyby nie on, byłby nudno i tragicznie. Uważam że Korine genialnie epatuje kiczem.

Warto obejrzeć sobie teledysk "Chłopaki nie płaczą" T-Love. Muzycy występują w stylizacji a la lata 70. wygląda to kiczowato. Oni mieli pełną świadomość, że tak to wygląda. Jeden z ich muzyków to wielki fan lat 70. Wpadł więc na taki pomysł. Tak to rozumiem.

W oparach kiczu porusza się "Liberace". Tylko że tam atmosfera blichtru jest mętna, ciężka, dla mnie nie do strawienia.

"Franco uratował film swoją grą."


Bezdyskusyjnie gra pierwsze skrzypce, ale stwierdzenie, że "ratuje film" jest naciągane i krzywdzące dla innych i ogólnie dla filmu.

Dobrze napisane, że Korine umiejętnie etapuje kiczem.

dzięki za mądry komentarz, jestem tego samego zdania, po seansie zostaje pewna gorycz, nawet totalnie nierealne zakonczenie ma swój sens, byłem bardzo pozytywnie zaskoczony tym filmem....

Nie bez powodu w wielu rankingach jest bardzo wysoko. Na początku myślałem, że ten film to szmira. Po trzykrotnym obejrzeniu stwierdzam, że jest naprawdę znakomity.

Większość ten film skopała. Szkoda. Ludzie potraktowali go jak "Kac Wawę".

Ludzie, którzy potraktowali ten film, jak "Kac Wawę", powinni się najpierw dokształcić, następnie - nap!erdalać się pejczem za tak okropny osąd w stronę tego dzieła. Ja nie traktuję tego filmu na równi z twórczością Bergmana czy Bunuela, ale potrafię w tym obrazie dostrzec coś niesamowitego, czego nigdy nie dostrzegą ćwierćinteligenci, którzy podchodzą do tego filmu, jak do kolejnej "Szklanej pułapki" - kina napakowanego akcją, z której nic nie wynika.

Albo "Gladiatora".

Przyznaję rację. Nie zmieniam zdania na temat tego filmu dwa lata po założeniu tego wątku.

Opinie na temat tego filmu są skrajne.

Ten film będzie doceniony za ileś tam lat. Moim zdaniem jest genialną satyrą, mieszanka kiczu, blichtru, tandety z unoszącą się w powietrzu filtrownicą wschodnią. Zdjąłem rękawice, ale w rękawicach też się dobrze oglądało. Opary absurdu są najgenialniejszą rzeczą w tym filmie.

Kto wie?