"Jeżeli jesteś dzieckiem nie oglądaj tego filmu zostaw go sobie na dorosłość" - w samo sedno!!!

Wystepuję w książce bardzo podobny cytat

Dokładnie, choć jest on umieszczony gdzieś na początku opowiadania. Mnie nie podobało się, że zmienili w filmie losy Verna i Teddy'ego, bo w książce obaj zginęli tragicznie, jeszcze w młodym wieku (coś koło 18 lat). To jeszcze dodało dramaturgii, bo tylko Gordie przetrwał z tej paczki.

Tak, ta zmiana wpłynęła na zupełni inny odbiór tego filmu - wiem, że filmy nie muszą być identyczne jak książka ale to zmieniła kompletnie odczuwanie tej historii.

Chciałabym przy okazji zredukować swój błąd z postu wyżej. Występuje*

Przekonałem się o tym na własne skórze. Puszczałem ten film dzieciakom w wieku 11-14 lat i niestety wynudziły się, część wychodziła z filmu w połowie. Dosłownie garstka została do końca i doceniła film. Będą z nich ludzie. ;)

A ja nie do końca się zgodzę. (wiem, data) Mam 14 lat, pierwszy raz Stand by me obejrzałam 2 lata temu. Był dla mnie przepiękny, sentymentalny. Po seansie chciało mi się ryczeć, bo zrozumiałam, że teraz - w prawdopodobnie najlepszych chwilach mojego życia - nie korzystam w pełni z tych beztroskich lat. "Nigdy nie miałem takich przyjaciół jak wtedy kiedy miałem 12 lat". Chyba każdy marzy o dobrych przyjaciołach, ale trzeba mieć naprawdę szczęście, żeby ten cytat się sprawdził. Tym bardziej jeśli chodzi o "dzieci XXI wieku". Bardzo zazdroszczę ludziom, których małoletni wiek przypadł na lata 90. Brak telefonów - rodzice pewnie tak nie kontrolowali.

A poza tym wiecie jak trudno jest teraz kogoś wyciągnąć na dwór?

Skorzystam z twojej rady i obejrzę film za 3 4 lata

Ja z kolei obejrzałam ten film właśnie za dzieciaka i zrobił na mnie ogromne wrażenie. Głęboko zapadły mi w pamięć urywki, akcja na torach i z pijawkami - niestety w pamięci zatarł się tytuł filmu i występujący w nim aktorzy. Szukałam go całymi latami...aż przedwczoraj natknęłam się na niego w Cinemax! Obejrzany po 20 latach smakował równie wybornie, a nawet lepiej - właśnie ze względów o których mówisz. Z perspektywy tylu lat i doświadczeń można w nim odnaleźć o wiele głębszy sens. Uświadomiłam sobie też, że chyba udało mi się zachować wewnętrzne dziecko i uważam to za swój olbrzymi życiowy sukces...:)

Pierwszy raz widziałam "Stań przy mnie" mając lat 13 - od tego czasu jest i na wieki będzie w top 5 filmów, które zawsze trykają moje serce. Dlatego też się nie zgodzę. Nie ma jednego przepisu na każdego odbiorcę. Niektóre produkcje trzeba obejrzeć w konkretnym momencie swojego życia, żeby w nas uderzyły. Czasami może być za późno. U mnie tak było z Goonies, nie wiem czy jakbym nie zobaczyła ich jednak jako siksa to nie zrobiłyby większego wrażenia. A tak film (choć kultowy) u mnie został po prostu odhaczony.