Ja się ogólnie zastanawiam, skąd u ludzi takie ogromne zdziwienie i zaskoczenie (także rozczarowanie), że ten film jest taki, a nie inny? Że ma taką budowę i taki scenariusz?
Ten film od początku miał tak wyglądać, miał być inny od oryginału i miał na co innego kłaść nacisk, inaczej porozstawiać akcenty.
Dzięki niezbyt rozbudowanej fabule jeszcze bardziej skupiamy się na bohaterach i lepiej ich poznajemy, widzimy, jak odnajdują się w nowej dlań sytuacji, gdzie funkcjonują jako specyficzna, dysfunkcyjna rodzina. Wątek rodzinny jest tu w ogóle na pierwszym planie i to w różnych konfiguracjach.

Wiele osób narzeka na środkową część filmu, że nic się w niej nie zmienia, że mamy taki bezruch, spokój, itp. Ale tak właśnie miało być!
Planeta Ego daje naszym bohaterom złudne poczucie bezpieczeństwa - bezpieczeństwa, spokoju i ogniska domowego. Widać to świetnie w scenie, w której Gamora siedzi na łące i nie morze już wytrzymać tego spokoju i bezruchu i ścina jakąś roślinkę. Ego specjalnie tworzy takie poczucie, aby móc łatwiej manipulować Peterem i być może nastawić go przeciwko przyjaciołom.

W ogóle po drugim seansie film jeszcze bardziej mi się spodobał, gdyż zauważyłem teraz szczegóły, które umknęły mi podczas wizyty w kinie i teraz jest on dla mnie pełniejszym doświadczeniem.

Mam tak samo jak Ty :)

w dodatku też jestem rocznik 83' o ile liczba w Twoim nicku to rok urodzenia ;)

Jak najbardziej 83 to mój rocznik Pozdrawiam rocznik 83!