Do filmu zasiadłem z przyjemnością, pamiętając, ile rozrywki dostarczyła mi pierwsza część. Zapamiętałem ciekawy humor, dobrą muzykę, a także trochę nienachalnych wzruszeń. Niestety, obawiam się że druga część to po prostu rozdęcie do przesady tych najbardziej kultowych elementów poprzedniej części.

Naprawdę męczył mnie Groot. Nie służył niczemu prócz tego, by ludzie mogli mówić "ojej, jaki on słodki!". Kot ze Shreka też miał śliczne oczy, ale poza tym miał też inne zadania. Sam początek już był dla mnie irytujący, choć wiem, że taki wstępniak trudno traktować poważnie.

Muzyka była świetna, ale było jej według mnie wręcz za dużo. To, jak cały czas bohaterowie próbują ustawić gdzieś sprzęt audio, naprawdę psuje moje zawieszenie niewiary (które według mnie powinno mieć miejsce nawet w takich lekkich filmach, nie traktujących się do końca poważnie).

Wiadomo, że nie ogląda się takich filmów dla fabuły, ale dobrze by było jednak, gdyby nie była zgrana do bólu. Pojednanie ojca z synem (+ zrozumienie, że to jego przybrany ojciec kochał go najbardziej), dramat sióstr, które nie mogą znaleźć wspólnego języka, rozłam w drużynie. Nieciekawe, męczące, zwłaszcza sceny mające uchodzić za chwytające za serce.

Humor miejscami był naprawdę świetny, ale czasem przypominał te głupie niedzielne komedie sprzed paru dekad (ten rozwijany po śniegu dywanik i zacinająca się korbka...). Moim zdaniem humor może być nieprzewidywalny i nieco absurdalny, nie popadając przy tym w infantylność.

Mimo wszystko uśmiałem się wiele razy, rozwalanki też cieszyły oko. Polecam, jeśli nie macie pomysłu na wieczór. Ale na pewno nie jest to dzieło przełomowe w rodzaju poprzednika.