Każdy z traumą będzie ją inaczej przechodzić, inaczej sobie z nią radzić. Bohaterka radziła sobie nie tyle mszcząc się na innych oprawcach kobiet, co wymierzając im sprawiedliwość. Jej nikt nie obronił. Broniąc inne kobiety, broniła samą siebie. Ale nie to najbardziej mnie w tej historii wstrząsnęło.
Końcowa część filmu, tak krytykowana na forum. Jak to? Taka "Nikita" a tu proszę, jakaś niespójność, bo z Nikity nagle zrobiła się mała, wystraszona dziewczynka.
Nie, w kontekście traumy spowodowanej przemocą domowa ta scena jest w tym filmie najprawdziwsza i bardzo spójna z historia kobiety, która była ofiara przemocy domowej. Bardzo trafnie pokazuje jeden z aspektów psychologicznych kobiety maltretowanej, z traumą - flashback
Trauma jest jak tatuaż. Nawet usunięty, tak, że jest nie widoczny dla gołego oka, ciągle jest, głębiej. Podobnie jest z traumą. Wraca. Wystarczy "wyzwalacz" w postaci zapachu, dźwięku, czy jak w tym przypadku, widoku osoby. Niby była na to przygotowana, broniła się, ale ...
Wystarczyły słowa, które prawdopodobnie towarzyszyły "tresurze" i karze
" źle! źle! źle!"
I wszystko wraca. Side znowu staje się ofiarą i przestaje się bronić. Wracają zachowania utrwalane latami, podczas Sidestała sie istotę bezwolna Kładzie ręce na polanie. Tak działa mechanizm wyuczonego i zakodowanego posłuszeństwa
Ta scena, to właśnie flashback. Pokazane jest jak z tym walczy. Głębokie wydechy są jedną z metod opanowani lęku.
Podobnie jest z dziećmi psychicznie maltretowanymi przez rodzica. Poniżanymi. Już w dorosłym życiu, nawet będąc na stanowisku, będąc kimś ważnym, wracając do domu w konfrontacji z rodzicem, znowu staja się "nieudacznikami".
Jest wiele innych analogicznych sytuacji. Może nawet poniektórzy znają je empirycznie

Cała historia Side jest lekko naciągana, lecz ta część filmu z flashbackiem, z ręką kładzioną na polanie jest dla mnie bardzo dobra. A Oliwia Wilde w całej części "spotkania", REWELACYJNA