Sporą część osób oglądających ''Strajk'' zbulwersował fakt ,iż film
ten nie przedstawia całej prawdy o Walentynowicz, lub inaczej,
treści w nim ukazane są nie do końca prawdziwe ,albo
poruszając się dalej, przekłamane. Rzadko się zdarza (może
nawet w ogóle) ,aby film fabularny ukazywał całą prawdę
historyczną i mam tu na myśli nie tylko produkcję Schlondorffa o
której mówimy.
Nie będę się już zagłębiał w temat dalej i próbował ukazać rzeczy,
które były lub mogły być zmienione i pokazane nam inaczej niż w
opisywanej tamtejszej rzeczywistości. Wystarczy ,że
zainteresowani, którzy chcą wiedzieć coś więcej ,poczytają
chociażby na ten temat w internecie lub sięgnął po głębszą
lekturę.
Jeżeli chodzi o samą postać Anny Walentynowicz to jej walka z
tamtym systemem była na prawdę heroiczna. Pamiętajmy ,że były
to trudne czasy. Każdy z historii przecież wie ,że ludzie byli
zastraszani, szykanowani, inwigilowani i władze mający pełną
kontrolę nad narodem ,mogły robić co im się tylko podobało.
Dowodem na to są ofiary strajków i stanu wojennego. Uciśniony
naród był zmęczony bezsilnością, a takie postaci jak
Walentynowicz, Popiełuszko a nawet Wałęsa były nadzieją na
lepsze jutro. Przepustką w Wolną Polskę. Nie przez przypadek
papieżem został nasz rodak. To jest właśnie historia.
Co do samego filmu, to oprócz tej trochę ''pozmienianej
rzeczywistości'', najbardziej razi dubbing głównej aktorki. Brzmi on
jakby był podłożony pod film familijny. Nie oddaje autentyzmu i
dramatyzmu (takie mam wrażenie) opisywanych wydarzeń. Brak w
nim wiarygodności i heroizmu. Brak emocji.
Następnie muzyka. Na pierwszy rzut oka (lub rzut ucha hehe)
wydaje się, że jest dobrze wkomponowana w całokształt
ukazanego obrazu. Jest taka jakby wydobywająca się z kuźni, czyli
może się również kojarzyć ze stocznią. Lecz dla mnie również
powinna być bardziej wzniosła. Więcej dramatyzmu z niej
powinno płynąć. Być może oglądało by się wówczas film jeszcze
ciekawiej i w scenach gdy dochodzi do strajku, a Anna
(Agnieszka) przemawia do stoczniowców lub gdy dowiadujemy
się ,że inne zakłady oraz komunikacja w tym czasie również się
zatrzymuje, mogłyby pojawić się łzy wzruszenia. Tak, tak
wzruszenia, że naród potrafił się zjednoczyć ,a słowo
''Solidarność'' przybrało na mocy. Z tego co widzę to film ten jest
bardzo niedoceniony. Przecież i tak ogląda się go z
zaciekawieniem ,a przy niektórych scenach człowieka ,aż szlag
trafia ,że w kraju ,który podniósł się po zniszczeniach II Wojny
Światowej (o innych najazdach już nie wspomnę) dzieją się takie
rzeczy. Że Swój niszczy Swojego. Rodak rodaka!
Trochę się rozzłościłem gdy usłyszałem na koniec zdanie (nie
powtórzę dokładnie pewnie) ,iż '' za błędy i wybory przyjdzie
jeszcze zapłacić przyszłym pokoleniom''. Właśnie mamy teraz tego
przykład jakie. Demokratyczna Polska w której dziś żyjemy.
Polska pozbawiona Solidarności , dążąca donikąd.
6/10
pozdrawiam