pod warunkiem, że lubicie spokojne i statyczne dramaty.

Film praktycznie nie ma wcale muzyki, poza melodią graną na gitarze przez głównego bohatera. Tak więc, przez większość czasu, jedyne co tu słychać to otoczenie, albo zwykłą ciszę.
Mało tego, nie ma tu także wiele dialogów.
Sporo sytuacji sprowadza się do: "- ehh", "- nani",... uśmiechów, itp.
Bardzo miło się to ogląda. W zasadzie nic się nie dzieje, nikt nic nie mówi a ujęcie jest statyczne na bohatera; i tak jest dosyć często.
Ale jakoś to nie nudzi. Japończycy, dzięki ich językowi i ich szybko dającymi się lubić postaciami, potrafią zrobić film gdzie nie wiele się dzieje, a film cie nie nuży. Wręcz przeciwnie, czekasz by zobaczyć co się dalej stanie. Jak dana postać zareaguje.

Aktorzy bardzo dobrze dobrani. Muzyki nie ma, wiec postawiono na dźwięki i cisze.
Zdjęcia tak samo bardzo dobre. Jak mówiłem, większość ujęć jest statycznych, ale kadry są ładne, wiec...
Co tu jeszcze? Chyba tyle.

Co do opisu na FW.
Nie pamiętam, aby ktokolwiek z nich próbował mówić "sukida".
Yu nie szeptała "sukida" gdy Yosuke grał. Jeśli już coś po cichu robiła, to nuciła.

Hidetoshi to zabawny facet, na pokazach filmu w różnych krajach, starał się witać w języku z danego kraju. Także, publiczność miała ubaw. Ale nie tylko on rozweselił publiczność. Reżyser, jako że nie umie angielskiego ani francuskiego, przeprosił ludzi i czytał z kartki po angielsku. Trochę mu kiepsko szło, ale publiczność z uśmiechem, ciepło go przyjęła. :)

Pozostaje polecić miłośnikom dobrego, cichego i dobrze zagranego dramatu. :)