Podobnie jak niektórym tu wypowiadającym się osobom, również mi ten film kojarzy się z dzieciństwem. Katowałem niegdyś "Super Mario Bros." na VHS aż do zdarcia taśmy. Niedawno obejrzałem go po kilku latach w telewizji i podobał mi się tak samo, jak wtedy, gdy miałem lat dziesięć. Dlaczego? Ponieważ jest to film bez prestensji do bycia arcydziełem, jednocześnie gwarantujący dobrą zabawę dla starych i młodych. Największą zaletą filmu jest niepohamowana wyobraźnia twórców w wymyślaniu zupełnie niedorzecznej i zwariowanej, wydawałoby się historii. "Gwiezdne Wojny" jakiś krytyk kiedyś nazwał "paradą nonsensów". "Super Mario Bros." to dosyć podobny sposób myślenia o kinie, co oczywiście nie każdemu musi się podobać. Ten film ma jeszcze jedną, może najważniejszą zaletę - humor rodem z filmów Terry'ego Gilliama. Świat równoległy, zamieszkiwany przez potomków dinozaurów przypomina ten pokazany w "Brazil". Policjant zdejmujący but z lampy, czy rowerzysta idiota to widok tak niedorzeczny, że aż nieodparcie śmieszny. Do tego Gumbasy, bo-bomba, no i niezła obsada (Dennis Hopper). Jak dla mnie to wystarczająco dużo, by spędzić miło czas.