Mnie bardziej wzruszają programy, w których ratują bezpańskie psy.
Co za nuda. Ale z przesłaniem - fakt.

zaskakujące, że w dzisiejszych czasach zwierzęta są traktowane bardziej po ludzku niż...ludzie.

Ja zawsze miałem więcej empatii do zwierząt niż do ludzi.
Obok cierpienia zwierząt nie potrafię przejść obojętnie, zaś ludzie...cóż jaki świat sobie zgotowali taki mają.
Zwierzę nie potrafi się obronić przed przemocą ze strony właściciela, nie domaga się swoich praw w sądzie, gdy dzieje mu się krzywda nie skarży się i nie lituje nad sobą. Jest czyste, bezbronne nie winne absolutnie niczemu. Ludzie - wyłączając dzieci - są totalnym przeciwieństwem. Często sami prowokują przemoc, skazują się na cierpienie i przedwczesną śmierć przez nałogi, niezdrowe odżywianie. Ludzie wszczynają wojny, kradną zabijają. Zwierzęta zabijają tylko by przeżyć.
Jest mi przykro gdy widzę bezdomnego na ulicy ale nieporównywalnie bardziej przeżywam chwilę gdy widzę bezpańskiego psa trzęsącego się z zimna na przystanku autobusowym. Człowiek przecież ma język, może znaleźć sobie jakieś schronienie, wytłumaczyć się, poprosić o pomoc. Zwierzę nie ma tych przywilejów. Cierpi - i nie wie dlaczego. I właśnie to jest najgorsze.
Bo gdy my cierpimy to prawie zawsze można to cierpienie w jakiś sposób uzasadnić przed sobą samym, każdy bowiem ma coś na sumieniu. Ale zwierzęta to jedyne stworzenia, które są absolutnie niewinne niczemu. Ich cierpienie nie ma uzasadnienia, sensu ani niczemu nie służy.

Poza tym my wierzący ufamy, że całe cierpienie na jakie jesteśmy skazani zostanie nam wynagrodzone po śmierci w postaci nieba, raju. A zwierzęta jaka czeka nagroda? Co dostaną w zamian za cierpienie, które z taką pokorą znoszą?
Zawsze trzeba największą troską otaczać tych, którzy są najbardziej bezbronni. A nie ma istoty bardziej bezbronnej od maleńkiego dziecka i zwierzęcia. Ani jedno ani drugie nie obroni się samo. Z tym, że ludzie dojrzewają, uczą się, zmieniają - na lepsze lub na gorsze. Zwierzęta zaś są bezbronne od momentu poczęcia aż do śmierci.