Świetna praca kamery z ręki. Zaskakujące ustawienie ostrości. Ciężka tematyka, która często otwiera furtkę na czerwony dywan, jak to ma miejsce i tym razem. I to napięcie, które ściska za gardło i trzyma, aż do ostatnich scen, a jednak gdy pojawiają się napisy końcowe ktoś na sali wstaje i daje upust swoim emocjom głośno wykrzykując: „ To już koniec?” … Tak, i mam wrażenie, że nie tylko on poczuł rozczarowanie. Być może się mylę, ale film jest wstrząsającą fikcją pana Laszlo. Rozczarowuje naiwna fabuła i wybielenie głównych bohaterów tej opowieści z środka piekła. Odwiedziłem hitlerowskie obozy koncentracyjne, czytałem książki ludzi, którzy przeżyli, słuchałem też opowieści dziadka. Mam wrażenie, że pan Laszlo nie skupił się zbytnio na rysie psychologicznym swoich postaci. Bo czy ktoś, kto codziennie zabija tysiące ludzi ma jeszcze ludzkie odruchy? Czy uczestniczy w obrządkach religijnych? Potrafi działać w imię wyższej idei, nie zważając na życie własne i współwięźniów? Raczej świadczy to, o tym, że autor scenariusza liczy na naiwność widza.
Czy selekcja prowadzona przez władze obozów koncentracyjnych, pozwoliłaby umieszczać na takich etatach osoby ortodoksyjne i wrażliwe? Czy raczej do bestialskiej „pracy” skierować bezwzględnych zwyrodnialców i rasowych morderców, którzy bez mrugnięcia okiem wykonają brudną robotę? A nagroda – kilka miesięcy życia dłużej. Reżyser nie dzieli katów Sonderkommando narodowościowo, bo takie osoby są zawsze w każdej nacji. Stąd w tle słychać różne języki, polski również. Czy to dziwi?
Obraz Laszlo jako nagrodzone przez akademię dzieło mnie rozczarował, zwłaszcza zakończeniem. Na pewno jest wiele lepszych historii o Holokauście.
Oczywiście prawdziwą ocenę wystawią tylko ci, którzy przeżyli taki obóz, bo każda inna to tyko spekulacja. Zachęcam, zapytajcie jeśli znacie takie osoby, co myślą o kapo i Sonderkommando, niech sami zweryfikują wasze poglądy, a być może moje.
W końcu tylko krowa nie zmienia zdania, człowiek myślący potrafi.