George Romero w trakcie realizacji swojej kultowej trylogii o Żywych trupach nakręcił Szaleńców. Tematyka bardzo przypomina jego filmy o zombie- w małym miasteczku dochodzi do katastrofy na skutek której wybucha epidemia zamieniająca ludzi w tytułowych Szaleńców- żądnych krwii wariatów. Dalej to już można się domyślać- wkracza wojsko, kwarantanna, zamieszki, grupa ocalałych, strzelaniny, dyskusje naukowców, wojskowych, polityków itd.

Podoba mi się podejście do tematu- mimo, iż jest to niskobudżetowy horror gore to twórcy traktują temat bardzo poważnie i starają się o realizm. Nie jest to kolejne exploitation, bardziej dramat katastroficzny, z elementami filmu politycznego i horroru. Klimat jest niezły- surowy, poważny, w powietrzu nieustannie unosi się niebezpieczeństwo i coraz większe poczucie paranoi. W tym przypadku trudno odróżnic człowieka od zarażonego- nie ma żadnych widocznych cech zarażenia, trudno stwierdzić kto jest Szalony, a kto dostał nagłego ataku agresji, czy histerii.

Tempo filmu niestety jest nierówne, zwłaszcza w pierwszej połowie. Film lubi nagle zwalniać, analizować- chwilami nudzi. Kiepsko dobrane proporcje. Wbrew pozorom niewiele jest starć z Szaleńcami. Częściej oglądamy głównych bohaterów- garstkę ocalałych walczących z wojskiem. Gore jest zdecydowanie mniej niż w Nocy, czy w Świcie żywych trupów, ale trochę krwii, efektownych headshootów i zarzynania znalazło się. Muzykie nie ma prawe wcale, a kiedy się pojawia jest kiczowata i irytująca. Film też nie ma zakończenia. Kilka zamkniętych wątków i nagle napisy. Największą jednak wadą jest bardzo niski budżet. Co chwilę widać cięcia w budżecie, co chwilę widać, że zrezygnowano z niektrórych scen i pomysłów. Film powinien być przynajmniej 10 razy droższy. Taniochę widać niestety na kilometr. Do realizacji takiej produkcji potrzeby jest rozmach. Aktorstwo jest przeciętne- główni bohaterowie grają nawet nieźle, ale statyści są tragiczni. Rzekomo przerażony tłum uśmiecha się wyraźnie, a gra niektórych Szaleńców opier się na bieganiu i wymachiwaniu rąk jak podczas rozgrzewki gimnastycznej.

Szaleńcy to nie jest film na miarę trylogii Żywych trupów- źle dobrane proporcje, budżet i dłużyzny. Nic dziwnego, że mało kto pamięta ten film. Jest to zaledwie gratka dla fanów reżysera