Jak dla mnie film odzwierciedla realia miłosne naszych czasów- człowiek szukający spokoju a jednocześnie miłości zazwyczaj pozostaje w tych czasach nieszczęśliwy- otaczająca nas rzeczywistość sugeruje nam, że mamy niemal nieograniczony czas poszukiwań swojej drugiej połówki. Kiedyś ludzie wiązali się często ze swoją pierwszą miłością i byli szczęśliwi a teraz człowiek szukając tego idealnego związku często przegapia miłość swego życia wierząc, że może odnaleźć spokój i miłość jednocześnie- unikamy problemów- zamiast je rozwiązywać i szukać porozumienia. Bohaterowie tego filmu- Steve i Monica tek naprawdę byli dla siebie miłością życia- jednak w obawie przed porażką ciągle miotali się i ostatecznie związali się z osobami z którymi związek wydawał dawać im spokój i stabilizację- jednak czy to była ich miłość życia? Wydaje się to niestety wątpliwe- po latach spotykają się- mają się ku sobie i wciąż żywią do siebie czułość która wydaje się być potwierdzeniem tego, że ich obawy były niesłuszne i ich uczucie przetrwałoby najgorsze burze.- Tymczasem wydaje się już za późno by móc się wycofać z życiowych wyborów, gdyż są uwikłani w rodzinne zobowiązania- zwłaszcza wobec dzieci. Sam koniec sugeruje jednak, że ta historia być może mogła potoczyć się dalej i jednak połączyło ich na nowo uczucie- gdyby tak jednak było to oznaczałoby, że sama decyzja o rozstaniu byłaby wielkim błędem, gdyż w ten sposób uwikłaliby w swoją historię osoby, które ucierpiałyby na tym w niezwykły sposób. O ile bowiem nawet rozstanie i odejście do kogoś innego jest bolesne o tyle jeszcze bardziej przykra dla ich partnerów byłaby świadomość, że nigdy nie byli tymi najważniejszymi, gdyż wracając do byłych partnerów zawsze człowiek w pewnym sensie wykazuje, że osoba z którą był w między czasie nie zdołała zaskarbić sobie większych uczuć i była tylko osobą na zapomnienie, które się jednak nie powiodło, skoro jedno przypadkowe spotkanie z byłym partnerem potrafiłoby zaprzepaścić związek.