Za każdym razem, gdy oglądałem ten film, a było tego kilka razy budziły się we mnie niezwykłe
emocje. Nie czytałem książki, na podstawie której został nakręcony ten film więc nie mam pojęcia
jak Sparks nakreślił postacie w książce. Czytając opinie tutaj na Filmwebie znalazłem zarzut
mówiący o tym, że obsada aktorska w filmie nie pasowała do postaci, które stworzył ten zacny
autor, który swymi książkami najczęściej mówiącymi o miłości lub przyjaźni przypomina o
uczuciach bardzo ważnych, można powiedzieć, że najważniejszych, a które przyćmił współczesny
świat. Ludzie gubią je gdzieś pośród pogoni za sławą, popularnością, karierą czy pieniędzmi.
Nie dbam o to, czy ten film jest doskonałym odwzorowaniem historii o jakiej opowiada czytelnikom
w swej książce Sparks, nie dbam o to czy aktorzy wybrani do filmu przypominają postacie z książki
czy nie, nie dbam o to ilu zwolenników a ilu przeciwników ma ten film...
Najważniejsze jest jedno...ten film trafia do mnie, porusza moje emocje...za każdym kolejnym
razem gdy go oglądam rozgrzebuje moje największe marzenie, a mianowicie chciałbym tak kochać
i być kochanym...to piękne uczucie, które na oczach widza powoli rozkwita jest kwintesencją tego,
jak powinna wyglądać miłość...mniej lub bardziej przypadkowe spotkanie, które uruchamia lawinę
cudownym pragnień, emocji...spotkanie, którego początki nie muszą zapowiadać wielkiej
miłości...spotkanie, które zmienia nas, naszą codzienność, nasze życie...spotkanie, które gdzieś
nam zostało przeznaczone... (...głęboko wierze w przeznaczenie...) , spotkanie, które daje nam
osobę, która powoli zajmuje w naszym życiu, w naszym sercu czy w naszych pragnieniach,
potrzebach coraz większe miejsce...tak właśnie powinna wyglądać miłość...ludzie powinni
doznawać miłości właśnie w takiej postaci, gdyż daje ona ogromne szczęście...sam życzę sobie
takiego uczucia, którego niestety nie miałem okazji poznać na własnej skórze...dopóki to się nie
stanie nie będę mógł powiedzieć u schyłku życia, że jest ono spełnione...spełnieniem życie będzie
dla mnie miłość...
Film nie musi mieć w sobie jakiejś wartkiej akcji, gdzie brutalność, efekty specjalne, nagłe i
zaskakujące zwroty akcji wciskają widza w fotel nie pozwalając mu choć na chwilę odetchnąć...film
nie musi być właśnie taki, by budził ciekawość widza...czasami prosta historia o miłości, która
rozgrywa się w spokojnej fabule obudzi w człowieku niezwykłe emocje, których próżno szukać w
jakimś mocnym thillerze czy doskonałym kinie akcji...trzeba wiedzieć czego się szuka w filmie,
musimy wiedzieć, po co włączamy dany film...proste jak słońce jest to, że ludzi, których proste
historie o miłości nie ruszają, nie wzbudzają w nich większych emocji nie powinni decydować się na
ten film, bo zawsze powiedzą, że jest nudny...film, który z góry nakreślony jest spokojem nie będzie
miał w sobie szybkiego tempa prowadzenia fabuły...tacy ludzie powinni oglądać kino sensacyjne lub
komedie jeśli nie chcą się na filmie nudzić...film Szczęściarz jest przeznaczony dla osób, które
lubią proste, banalne historie o miłości...tacy ludzie na pewno będą zadowoleni z historii
przedstawionej w tym filmie...:)