Zsófi, zbuntowana nastolatka, mieszka w małym mieszkaniu z młodszą siostrą Mesi i niezrównoważoną matką Beą. Zsófi późno odkryła, że jest w ciąży i postanowiła oddać swoje dziecko poprzez otwartą adopcję pewnemu małżeństwu. Bea nie może pogodzić się z decyzją córki, ale nie zdaje sobie sprawy, że ani ona, ani okoliczności nie są odpowiednie do przyjęcia noworodka. Zsófi zawsze musiała zachowywać się jak dorosła, pracując i podejmując rozsądne decyzje zamiast matki i za siostrę. Wciąż jest w szkole średniej i naprawdę zajmuje ją kariera gracza w tenisa stołowego, nad którą wytrwale pracuje. Z pomocą pracownika socjalnego dokładnie planuje adopcję. Po urodzeniu dziecka zgodnie z prawem ma sześć tygodni na zmianę zdania i poproszenie o zwrot dziecka. Wydaje się, że jest w stanie bezwzględnie kontrolować swoje uczucia i dążyć do realizacji wyznaczonych celów. Jednocześnie nasilają się jej uczucia macierzyńskie, pojawiają się wątpliwości i Zsófi powoli zaczyna kwestionować własne decyzje.

Wielokrotnie zawiedziona przez własną matkę Zsófi (Katalin Román) zajmuje się obowiązkami domowymi i młodszą siostrą więcej, niż nastolatka w jej wieku powinna. Jest ambitna i ma wrażliwość sportowca, który wie, czego potrzeba, by wygrać, i jest całkowicia oddana treningom w tenisa stołowego, tak bardzo zdeterminowana, aby dostać się do Pucharu Europy, a następnie do kadry narodowej i na igrzyska. Problem w tym, że nastolatka spodziewa się dziecka i nosi je w tajemnicy, ale stanowczo trzyma się swojej decyzji, nie chcąc go wychowywać. Cała ciąża jest dla niej irytującym opóźnieniem w realizacji planów, więc zamierza je oddać do adopcji. Sytuacja komplike się jednak po porodzie...