ojjj zgadzam się.. nawet się zastanawiam o czym był ten film - o twitterze czy o gotowaniu.

Jest to komedyjka w stylu komedii familijnej...
Było kilka momentów, kiedy się uśmiałam, ale niestety większość dialogów jest przydługich i zwykle są to truizmy. Zachowanie bohaterów jest co najmniej dziwaczne. Plusem filmu jest to, że są bardzo ładne zdjęcia jedzenia - wyszłam z kina zmęczona, ale głodna.

O twitterze? Myślałem że to była reklamowka Adidasa :)

W których momentach się uśmiałaś? Pytam poważnie.. ;)

W dzisiejszych czasach trudno zrobić film bez obecności jakiegoś portalu społecznościowego. Tak jak bez komórki czy samochodu. Jakoś nie razi to że w filmach "wystepuja" samochody . Przyzwyczailiśmy się.

Niby masz rację ale samochody otaczają nas dookoła, trudno było by uznać że ich nie ma. Ale jakby reżyser skupiał się non stop na znaczku przykładowego mercedesa a nie na fabule to też by to raziło w oczy. Bynajmniej ten film to jedna wielka reklamówka. Kto nie widział - szkoda czasu i pieniędzy.

Dobrze że czasem nie trzeba płacić :-)

"Bynajmniej ten film to jedna wielka reklamówka."

Może czas nauczyć się co oznacza słówko "bynajmniej"? Bo to zdanie przy Twojej wypowiedzi nie ma zupełnie sensu.

Był już film o facebook-u, google, aplle to i o twitterze zrobili. Czekam na jakiś film o młodych muzykach z myspace w tle

Takowy też już był :) "The Rocker" z 2008.

Oj.. a mi się podobał - najbardziej sposób w jaki główny bohater kłócił się z krytykiem - fakt, obrażał go mówiąc, że jest dupkiem, ale przede wszystkim mówił o swoich uczuciach - że tamten pozbawił go pracy, dumy i godności, mówił, że to boli i jego, i innych ludzi, którzy się starają - a gdy mówimy innym o swoich uczuciach I SIĘ TEGO NIE WSTYDZIMY, łatwiej jest innym nas zrozumieć i dojść w ten sposób do porozumienia, bez tego zostają tylko puste epitety i coraz większa wrogość, a żeby umieć mówić tak jak Szef, trzeba być odważnym i inteligentnym. My, jako społeczeństwo, jesteśmy generalnie pozbawieni tej umiejętności - od dziecka wpaja nam się, że nie powinno się okazywać uczuć, a co dopiero o nich mówić, podczas gdy każdy szanujący się psycholog mówi, że to podstawowy błąd w wychowaniu - nierozmawianie z dziećmi o uczuciach.

2. W tym filmie pokazane jest, jak kończy się życie przepojone rutyną - niby Szef robił to, co kochał, ale jak mówił krytykowi, nie miał wpływu na menu i od 10 lat robił to samo jedzenie - starał się, ale gdzieś po drodze zgubił radość z wykonywanej pracy - i przez to wychodził z siebie jeszcze bardziej, jeszcze bardziej się starał, nie miał czasu dla syna, rozpadło mu się małżeństwo - a jak sam powiedział swojemu synowi pod koniec filmu: "Wszystko, co dobrego mnie w życiu spotkało, wzięło się stad, że kochałem to, co robiłem." Jest w tym zawarta mądra i tak naprawdę prosta myśl filozoficzna: jeśli lubimy to, co robimy, przychodzi nam to łatwiej i niesie ze sobą szczęście. I taka jest prawda. Nie uczył syna chciwości i sprzedawania przypalonych kanapek, żeby tylko zarobić 4 czy 7 $ więcej, nie, uczył go miłości i szacunku do ludzi i do swojej pracy. To bardzo ważne.

3. Podobała mi się postać byłej żony Szefa - była mądra, sprytna i inteligentna. Która matka puściłaby syna samego z ojcem, który poświęca się tylko pacy, z synem prawie w ogóle nie rozmawia, do tego stracił pracę i jedzie "w świat" z szalonym kumplem sprzedawać kanapki z samochodu ? Pożyczyła mu też pieniądze, wzięła ze sobą do Miami, skontaktowała go z poprzednim byłym mężem. Chciała, żeby syn był szczęśliwy i miał kontakt z ojcem, więc nie była zazdrosna, a większość kobiet zachowuje się tak jak te w filmie "Baby są jakieś inne" - czyli odsuwają dzieci, szczególnie synów od ojców, bo chcą mieć ich tylko dla siebie. Poza tym była spokojnym człowiekiem i rozważnym, nie krytykowałam byłego męża - nie mówiła mu, by zajął się "poważną" pracą, widziała, że on kocha to, co robi. Potrafiła się też bawić - gorąca krew. A pod koniec filmu sama przyjmowała zamówienia z ciężarówki, a niektórym mogłoby się wydawać, że skoro osiągnęła duży sukces zawodowy, to będzie się wstydziła założyć fartuszek poplamiony tłuszczem z frytek - a wiec nie była snobką, to tez ważne.

4. Przyjaźń - Szef miał troje przyjaciół: dwóch współpracowników z kuchni i panią manager (Scarlett). Ten najwyższy był średnio oddany - okazało się, że ważniejsza była dla niego kariera i z chęcią wskoczył na miejsce szefa kuchni po zwolnieniu Szefa. Może i trudno go o to winić, no ale wrażenie było średnio przyjemne. Poza tym na początku filmu widać, że pomimo, że spał w samochodzie, żeby być rano na miejscu - w pracy, to jednak spał, gdy Szef wychodził. Pił z tym niższym, ale ten niższy doprowadził się do porządku, zjawił w pracy i przyniósł świniaka - nie zawiódł. I to właśnie ten niższy był prawdziwym przyjacielem - chciał wszystko rzucić i wyjść z Szefem, gdy ten odchodził, ale Szef go powstrzymał. A później, gdy został szefem od sosów, od razu z tego zrezygnował i rzucił się na niepewne wody, na które dopiero co wpływała ciężarówka z kanapkami - zrezygnował z siebie i popędził na pomoc przyjacielowi - to było fajne. I w końcu Scarlett - potrafili i ona, i Szef utrzymać platoniczną przyjaźń - nie mieli romansu, bo tak się umówili i potrafili dotrzymać słowa. Wspierali się (ona jego), mówili prawdę prosto w oczy, doradzali - rozmawiali jak prawdziwi przyjaciele, duży plus.

5. No i chyba ostatni punkt - gdy kochasz to, co robisz i robisz to dla siebie, jesteś wtedy szczęśliwy i życie zaczyna się układać tak, jak powinno, wraca miłość i spokój ducha, nie zamykasz się w swoich 24 godzinach i gryziesz w kółko, że nie masz na nic czasu i zaniedbujesz relacje z bliskimi.

P.s. Ujęła mnie piosenka, którą śpiewali jadąc ciężarówką: "Hot 8 Brass Band - Sexual Healing" - ciepło i "prawdziwość" biły z tego filmu, a ta piosenka jest kwintesencją - najczęściej traktuje się sex jak sport, nie ma namiętności i czułości, nie ma więzi z drugą osoba, chce się tylko zaspokoić potrzebę - a w tej piosence widać bliskość dwóch osób - kochają się ze sobą, żeby zapewnić sobie nawzajem bezpieczeństwo, wsparcie, miłość i ciepło.
Ten film przypomina o prawdziwych wartościach w życiu.

Podpisuje się pod wszystkim, jednak "Sous Chef" nie znaczy "Szef Od Sosów", tylko "Zastępca Szefa Kuchni".

Oj rzeczywiście, zapamiętam :)

Jestem pod wrażeniem twojej analizy. Oceniam ją dużo wyżej od filmu :)

Miło, dzięki :)

Dawno nie widziałam tak dennego filmu. Wynudziłam się śmiertelnie. Nie rozumiem tak wysokiej oceny dla tego filmu, naprawdę.