Sjostrom bierze się za klasykę amerykańskiej prozy - znakomicie udaje mu się oddać klimat purytańskiej społeczności. Lilian Gish jest cudna, Hanson daje radę.
Bardzo smutny i bardzo piekny film. Długo czekałam, aby go zobaczyć i wreszcie mi się udało. Lillian Gish wygląda przepięknie. Warty polecenia, godny obejrzenia.