Film jest piękny i poruszający. Oto przychodzi nam spędzić rok szkolny z klasą gdzie każdy jest obcy, i w tej obcości uczniowie stają się sobie niesamowicie bliscy. Uczniowie wzbijają się mimo trudności ponad stereotypy i koniec końców tworzą niesamowitą, kolorową rodzinę. Ale jest też druga strona medalu - osobiste dramaty dzieci związane z imigracją. Ta bywa motywowana najróżniejszymi pobudkami: ucieczka przed niebezpieczeństwem, miłość, praca. Ale zawsze źle odbija się na psychice najmłodszych. Niesamowitą postacią jest schowana przez większość filmu nauczycielka. To ona staje się spoiwem tej wybuchowej mieszanki. Stoi w cieniu oddając swoje serce dzieciom, co pięknie oddaje scena końca roku, a zwłaszcza słowa małej Chinki: "była pani dla mnie jak matka". Wielu ludziom łatwo przychodzi z brutalną wrogością wypowiadać się o imigrantach, ale większość nigdy takowych nie spotkała. Wiem, nie należy tej historii przekładać na całe skomplikowane zagadnienie imigracji. Jednak film pokazuje, że można zbudować wspólnotę mimo tak wielu różnic. Życzyłbym sobie, żeby ludzie z taką wrogością spoglądający na imigrantów zobaczyli ten film.