W zasadzie nadal nie wiem, co myśleć o tym filmie, ale w końcu muszę jakoś zmierzyć się z tematem. Nawet nie bardzo wiedziałem, jak go ocenić. 6? A może 5? W końcu po namyśle dałem 7, bo gdy rozbierze się go na czynniki pierwsze, to wcale nie jest tak źle! Mamy do czynienia z kilkoma wątkami, z których żaden nie dominuje nad pozostałymi, w czym zasługę należy moim zdaniem przypisać zarówno scenariuszowi, jak i bardzo dobremu montażowi. Otrzymujemy obraz zwarty i logiczny, w którym poszczególne epizody są kreślone lekko i pozornie powierzchownie, nieledwie impresjonistycznie, jednak to właśnie niedopowiedzenia (z jednym wyjątkiem) stanowią o sile filmu. Dostajemy i klimat gansta, i odrobinę zaangażowania społecznego, problem czarnych sierot, dilerkę, pierwszą miłość, chęć wyrwania się z zaklętego kręgu getta. Mamy nawet element, przez który film jest klasyfikowany jako SF, co wydaje mi się błędem, bo w moim przekonaniu w pewnym momencie reżyser przypomniał sobie "Pulp fiction". Całość jest sympatyczna (pomimo chwilami dramatycznego napiętrzenia problemów głównego bohatera), dobrze się ją ogląda, a że ogólne przesłanie jest proste jak drut - nie diluj, to nie wpadniesz w tarapaty... Trudno, wiele życiowych prawd jest w istocie tak banalnych, że nikt na nie nie zwraca uwagi. A szkoda!