Być może w Szwecji ludzie umierają samotnie i w dostatku, tymczasem w Polsce starsze kobiety dożywaja swoich dni w biedzie i samotności. Czasem wnuk zjawi sie po pieniądze w dzień emerytury. Jakoś mnie też nie przekonuje teza, że uniezależnienie sie ludzi od siebie jest wiekszym nieszczesciem niz przymusowe towarzystwo. Ilez jest nieszczesliwych malzenstw w Polsce gdze ludzie takze nie umieja sie ze soba komunikowac, ale czesto udaja przed otoczeniem, że wszystko jest OK, bo rodzina jest najwazniejsza. Być może Szwedzi po prostu tacy są, że wolą samotnosc. Zresztą na pewno nie wszyscy. Reżyser jest Włochem i nawet nie próbował zrozumieć innego sposobu patrzenia na świat. Wiadomo w ciepłych krajach ludzie bardziej się socjalizują, bo maja warunki pogodowe do tego by siedziec na dworzu. Mimowolnie spotykaja innych ludzi i mają dużo słońca, które tez wpływa na dobry humor i ochotę do spotkan towarzyskich. Szwedzi mają pogodę odpowiednia do siedzenia w domach, mało słońca i jak chcą sie z kims spotkać to muszą do siebie przyjechac, a przedtem umówić. Stąd różnice kulturowe. Można by równie tendencyjny dokument zrobić o włochach, jako o seksistach i mamisynkach, którzy z jednej strony czczą własną matkę, a z drugiej traktuja kobiety jako obiekty seksualne.