Reżyser Jeppe Rønde ze scenarzystami Peter Asmussen i Torben Bech zabierają nas w mroczna podróż do Bridgend. Miasteczko jedno z wielu w Walii, które tętniło era hippisów w lacha 60-tych, ceglana architekturą i mostami oraz przemysłem kopalnianym, który w latach 80-tych M.Thacher.
Reżyser wprowadza nas w miasto- widmo w okresie lat 2007-2009 , dwadzieścia pięć osób w wieku poniżej 18 rż. popełniły samobójstwo....
Samobójstwo popełnił Mark, oznaczony nr 23, nr 24 to Thomas i dalej nr 25 Laurel....śmierć : samobójstwo , metoda :powieszenie, list : brak......
Do miasteczka przyjeżdża Dave, funkcjonariusz wparcie w trudnej sprawie z nastolatką Sarą.
Spowite mgłą, szare, deszczowe, wietrzne, towarzyszy nam słabe oświetlenie - winylowe Bridgend pozornie wyludnione, odizolowane i enigmatyczne kotłuje się, czekamy na trzęsienie ziemi i wybuch....
Zmowa milczenia, niedomówienia, nienawiść, integrowanie się grup nastolatków, portal społecznościowy i KOD, który kieruje wszystkich do nieuchronnej katastrofy, coś , czego się nie da powstrzymać.
Siła rażenia obezwładniająca moc, która kieruje nastolatków w stronę jeziora, tam odbywają się rytuały, celebracje, kult ciała, duszy, oczyszczanie poprzez unoszenie się na wodzie....trans ciał wirujących w chuci seksualnej, odurzanie się w dzikości ......
Reżyser pokazuje nam schemat działania, podsuwa motywy zaczynając od teorii efektem Wertera, jedno samobójstwo pociągnie za sobą następne....depresje, dysfunkcje w rodzinach, niezrozumienie, brak miłości, oddalanie się od siebie, nuda, kult samobójstwa itd....
Nie ocenia, nie staje po niczyjej stronie, nie daje gotowej odpowiedzi....sami mamy sobie odpowiedzieć na to pytanie Dlaczego?....
Polecam trzyma napięcie i klimat.....owczarek przy torach.....