Nie tylko Ty ;) Wraz z rodzicami śmialiśmy się niemalże przez cały film.

Naprawdę potrafisz pisać o tym z takim dystansem, bez żalu, frustracji. Czyżby to obojętność, tak charakterystyczna w przypadku osób naznaczonych mimo woli piętnem dysfunkcyjnej rodziny(czytaj przypadek z filmu). Nie wyobrażam sobie żeby osoba przezywająca dzień po dniu pranie mózgu, potrafiła podejść do tego z taką rezerwą, skwitować swoją sytuacje lekko prześmiewczym, autoironicznym komentarzem.

Prawdopodobnie twoja rodzina nie ma nic wspólnego z tą przedstawioną w filmie, albo nie jest ci znane pojęcie "toksycznego rodzica".

Jak już wielu badaczy dowodziło, nasze Superego jest toksyczne. W końcu jesteśmy zanurzeni w społecznych uwarunkowaniach, które są o wiele bardziej krzywdzące niż kochająca się, ale nie mogąca znaleźć porozumienia, rodzina.

Wyrosłaś może na nieudacznika, badż narcyza?

Zgadza się :)

Ja sie nie smieje. Odwaznie podjelas temat, wiec probuJe COS ustalic.

Chyba taka analiza do niczego nie doprowadzi :)

Nie nalegam, pewnie masz rację. Pozdrawiam

Pozdrowienia :)