Jafar Panahi udowadnia, że zakaz robienia filmów w Iranie dla niego nie zatrzymuje procesu tworzenia....Taxi Teheran.
Teheran miasto otoczone górami Alborz, ojczyzna Persów łączy klasyczną architekturę z nowoczesnością z górująca wizytówką wieży Milad Tower.
Najdłuższa ulica Valiasr dzielącą wschodnia i zachodnia, po drodze centra handlowe cześć Teheranu i tu pojawia się żółta taksówka prowadzona przez reżysera Jafara Panahia.
Podróż ulicami stolicy Persów, oglądamy centra handlowe, zabytkowe herbaciarni niczym z "Baśni z 1001 nocy", wsiadają różni pasażerowie i klaustrofobiczna gablota służy do konwersacji, narzekania, płaczu wachlarz emocji od skrajności do euforii.Galeria postaci jest bogata np. pan , który jest dystrybutorem filmów pirackich, panie, które zmierzają do jeziora Alego ze swoja złota rybką, rytuał wpuszczania jednej i zabierania dwóch nowych z jeziora, ranny mężczyzna z żona jada do szpitala, a nasz dystrybutor-pirat kręci kamera te scenę rozpaczy żony i czekać jak wrzuci na FB, mężczyzna nagrywający testament przez telefon, siostrzenica reżysera-taksówkarza, która kręci film z poziomu taksówki, stara się obiektywnie pokazać otaczający świat i obnażać niegodziwości, oczami irańskiej dziewczynki, która tradycje i nowoczesność ma w pigułce.
Reżyser - taksówkarz obnażył absurd, groteskę, irracjonalizm a jednocześnie pokazuje kulturę, obyczaje Irańczyków.