Historia Tetrisa to materiał na świetny film biograficzny z elementami thrillera, niestety tu go nie dostaniemy. Nie ma żadnej tożsamości, jako thriller/dramat ma zbyt puste jednowymiarowe postacie, jako komedia nie jest zabawny, jest za mało zawadiacki i przegadany by traktować go jako film przygody/akcji.

Przez cały seans miałem wrażenie że oglądam świat widziany oczami 10 latka. Wszystkie postacie w filmie są komiksowo karykaturalne, głupkowate i zerowymiarowe. Nawet jeśli mierzą się z jakimiś problemami nie ma w tym żadnego napięcia, a Rosyjscy agenci i politycy mają więcej wspólnego z mistrzami zbrodni z Kevina samego w domu niż z ludźmi z krwi i kości. Film rzyga tenczą gdy pokazuje tych dobrych którzy łącza siły by wydać grę i nie zmienia stylu gdy próbuje poruszyć poważniejsze tematy jak przemiany zachodzące w latach 80 w ZSRR, czy niesprawiedliwość jaka spotkała twórcę gry. Przez to jest karykaturalny nawet gdy probuje trzymać w napięciu np. w momentach gdy skorumpowani agenci próbują zastraszyć rodzinę Pażytnowa. Sam Pażytnow został przedstawiony jako dobroduszny, milujacy pokój, pragnacy wolności cichy rewolucjonista. Zerowymiarowo, bo ciężko tu mówić o jakimkolwiek wymiarze gdy wszystko jest tak płytkie i jałowe że aż wklęsłe. Dlaczego zdecydowano się na tak przyglupią konwencję? Bo gracze to debile i nie zrozumieją bardziej złożonej historii lepiej przedstawiającej realia? Bo gry to tak niepoważne medium, że opowiadając o nich nawet poważne rzeczy, jak upadek komunizmu, trzeba spłacić żeby głupi gracz/widz zrozumiał? Historia i jej bohaterowie są na tyle ciekawe, że zasługiwał na poważny film, bo sama historia jest Oscarowa, a Apple dał nam infantylną wydmuszkę.

Jedyny plus za, w paru momentach takich jak finałowy pościg, fajny miks rzeczywistości i 8 bitowego świata.

Aktorsko film jest bardzo przeciętny. Egerton próbuje zrobić swoją najlepsza wariacje nt. Teda Lasso. Agentka/tłumaczka nie ma żadnych mięśni odpowiadających w twarzy za mimikę . Reszta Rosjan iJaponczycy stereotypowi, zresztą jak cały film. Trochę usprawiedliwiając aktorów, niewiele w tej karykaturze (bo na pewno nie w dramacie, ani thrillerze) mieli do zagrania.

Jak na film mocno oparty na dialogach brak tutaj jakiegokolwiek zapadającego w pamięć. Nerdowskie gatki to taki stek bzdur wrzucony na siłę, że mógłbym teraz równie wiarygodnie opowiadać tu o fizyce kwantowej. W momencie negocjacji trochę chaotyczny, przynudnawy i za cholerne trudno brać go na poważnie.

Ogólnie dno i metr mułu. Mam nadzieję że ktoś kiedyś potraktuje początki jednej z najpreżniej rozwijających się gałęzi gospodarki z należny jej szacunkiem. Za tego potworka bez polotu i charakteru dla Apple żółta kartka.