Myślę, że reżyser chciał, żeby widz pomyślał. Zakończenie po dłuższym pomyśleniu staje się jasne. Chłopiec był psychicznie chory - zabił swoją przyjaciółkę. Jego rodzice nie chcieli, aby ktokolwiek ponosił konsekwencje więc upozorowali jego śmierć, a jego samego ukrywali. Przez 20 lat udawali, że nie mogą się pogodzić ze startą syna (żeby ludzie im współczuli i nic nie podejrzewali). Chłopak, a raczej mężczyzna żył w ścianach i wszystko obserwował przez oczy 'zwierzat' itp. (Skąd często były pokazane oczy i wypchane zwierzęta). Rodzice zaplanowali swoją śmierć, ale nie chcieli mieć wyrzutów sumienia, że zostawili go 'na pastwę losu', więc wynajęli nianię, żeby nie czuł się samotny i niechciany.