Zgadzam się w 100% - w punkt komentarz.

W którym momencie ktoś usprawiedliwia ten sposób na życie? Wręcz przeciwnie, pokazane jest, jak sytuacja głównej bohaterki coraz bardziej wymyka się spod kontroli i prowadzi do fatalnego końca. To film o patologii, tak, o dziedziczeniu biedy - częściowo. Ale moim zdaniem pozbawiony usprawiedliwień i po prostu pokazujący świat pewnej dziewczynki bez ocen i osadów, z dziecięcej perspektywy

To matka decydowała, jak wygląda życie Małej. Żeby zobaczyć, jak ponosi konsekwencji swoich chamskich zachowań, trzeba czekać do finałowej sceny (a i tak można tutaj debatować, czy znowu jej się nie udało kogoś wyrolować). Tak na szybko kilka przykładów:
- ukradła dzieciom wejściówki do parku: zero kary + wsparcie sąsiada
- codziennie jedzenie za free, bez jakiegokolwiek zapracowania na nie, a jak została odcięta, to zadyma była, że hej, bo przecież się należy
- administracja usuwa ją z mieszkania, ale zakombinowała i po chwili wraca z zuchwałym uśmiecham na twarzy
- scena w restauracji, gdzie traktuje swoją przyjaciółkę jak ścierwo (oczywiście przy córce), obżera się, a potem demonstracyjnie rzuca jedzeniem po ulicy, no bo przecież zapłacone, więc mogę z nim zrobić, co chcę
- zarabiała pieniądze na utrzymanie siebie i córki, prostytuując się, gdy ta siedziała za płachtą. Nie wyglądała, jakby jej taki sposób zarobkowania przeszkadzał
To, że można z takiej sytuacji wyjść jak człowiek, potwierdza przypadek "przyjaciółki", która ciężko pracowała, nie miała wiele, ale na pewno jej honoru nie brakowało. Mimo to, widz ogląda obijającą się panienę (wciskanie ludziom lipnych perfum nie nazywam pracą) i dochodzi do wniosku, że po co harować jak kelnerka, skoro można kombinować, kraść i się puszczać w zasadzie bez konsekwencji?

Ale przecież konsekwencje są. Po pierwsze, robi się coraz ciaśniej, traci wszystkie szemrane sposoby na zarobek, a nie udaje jej się zatrudnić jako kelnerki (a że chce pokazuje rozmowa z przyjaciółka, która nie została kierowniczka, bo by ją zatrudniła). Po drugie, stopniowo odsuwają się od niej wszyscy znajomi, w konsekwencji odcinając również swoje dzieci. Spotyka ją ostracyzm. Po trzecie wreszcie, odbierają jej dziecko, co wynika głównie z faktu prostytuowania się. Polityka jak zarobić żeby się nie narobić mści się na niej, a wszelkie przetestowane możliwości zostają jej odebrane. Nie zgadzam się, żeby film był pochwałą cwaniactwa czy rosczeniowosci.

A czy takie doświadczenia ją zmieniają? Wyciąga jakieś wnioski? Wdraża poprawę? Nie. Nie, bo nie musi. Ten film pokazuje, że zawsze jest jakieś ZŁE (=nieetyczne, cwaniakowate) wyjście z sytuacji. I to mnie boli. Gdyby feralna matka pokazała chociaż cień skruchy, to może spojrzałabym inaczej. Jednak ona szła w zaparte, wojując ze wszystkimi, a nie szukając problemu w sobie.

A czy takie doświadczenia muszą ją zmienić? W życiu spotykasz multum osób, które NIGDY nie uczą się na błędach i w kółko ślizgają się na tych samych patentach. To jest złe, ale tak wygląda życie. Nie każdy film musi mieć lukrowany koniec, gdzie zło dobrem zostaje naprawione lub bohater się nawraca na odpowiednie tory. Szczerze, to takie produkcje są często wyjątkowo naiwne. Protagonistka straciła dziecko, jest to postawienie kropki nad "i". Jeśli się w porę nie otrząśnie to nigdy jej nie odzyska, a może nawet to nie wystarczy. Dla Ciebie to nie jest wystarczająca nauczka? To dopowiedz sobie, że trafi do więzienia w gratisie w niedalekiej przyszłości. Ten film pokazuje, że istnieje nieetyczne postępowanie - jak najbardziej - tak jak w życiu. I każdy normalny widz to dostrzeże nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie tego aprobował. Wręcz odwrotnie. Jednak nie można widzowi wciskać, że każdego da się uratować lub, że każdy może się zmienić i odbić od dna. Nawet nauczka nie zawsze nas spotyka, a w tym przypadku owszem.

Zgadzam się, że filmy, które mają życiowe zakończenia, są dużo lepsze. Serio uważasz, że pójdzie do więzienia? Mnie się wydaje, że niespecjalnie. W ogóle mnie końcówka nie ruszyła. Gdybym chociaż pomyślała "masz głupia babo wreszcie za swoje", ale nie. Wywinie się, jak wcześniej.
Co to aprobowania nieetycznych zachowań, to właśnie to jest główny grzech tego filmu. Wydaje mi się, że sam scenarzysta miał takie zakusy.

Ja zupełnie inaczej go odbierałam, według mnie piętnował takie postępowanie. Dla mnie film był świetny plastycznie i akurat mnie końcówka poruszyła. Jak zawsze ile osób, tyle odbiorów :) Pozdrawiam

Gdzie tu masz pochwałę takich zachowań. Tu masz ludzi wykolejonych społecznie, przez socjalizm i ogólne lewactwo pokazanych w lekko humorystyczny sposób. Ja tu nigdzie nie widzę pochwały takich zachowań, a że bohaterka nie wyciąga wniosków. To nie jest żadna pochwała.

Socjalizm? Lewactwo? Jak już iść w jakaś ideologię, to może niespełniony american dream - zamieszkajmy obok "najweselszego miejsca na świecie" i korzystajmy z pełnegp słońca oddziaływania tegoż miejsca.

Wcale nie. Tu w tym filmie masz pokazanych ludzi zaoranych i spatologizowanych mentalnie. Taki o jakich mówi Krzysztof Karoń w swych wykładach. To są ludzie oduczeni pracy i szacunku do czyjejś pracy. I to że tacy ludzie są to jest wina konkretnej ideologii jaką jest socjalizm. To są ludzie skrzywdzeni przez tą ideologię. Niestety prawica też jest w jakimś stopniu winna, bo nie ma programu pomocy tym ludziom i przywrócenia ich do społeczeństwa.