Film opowiada historię pierwszego czarnoskórego funkcjonariusza CIA. Scenariusz powstał przy współpracy z fantastycznym, afroamerykańskim pisarzem Samem Greenlee. Autorem powieści o tym samym tytule. Człowiekiem bardzo wrażliwym na niesprawiedliwość nie tylko między rasami ale też ekonomiczną. Rzekomo, "The Spook who sat by the Door" włączono do programu szkoleniowego CIA. Książka bez wątpienia składała hołd koncepcji partyzantki miejskiej, czarnemu ruchowi oporu i walce o utraconą godność. Natomiast film, wówczas bardzo kontrowersyjny, obecnie kultowy, to po prostu prototypowy przykład kina zaangażowanego społecznie lat 70. Konflikt jest, przyzwoita gra aktorstwa, ciekawe plenerki, interesujące dialogi, dobrze oddany kontekst polityczny, wszystko jest. Do słabych stron należy bez wątpienia montaż. Zdarza się, że sceny następują po sobie w tak sztuczny sposób, że opowiadana historia jest zbyt naiwna. Ale takie były możliwości ówczesnych, produkujących niezależnie, twórców.

Tak niska ocena wynikająca z głosów jakiejś garstki filmwebowych "ekspertów" wynikać może albo z niewiedzy jak ocenia się filmy albo ze złośliwości. Jeśli zabolała ich dupka Pan Greenlee prawdopodobnie byłby zadowolony.