Może też się skuszę na tę pozycję i załapię na jakieś miłe senne wizje:)
Znowu jestem pod wpływem Twoich słów Karen:)

Aż się boję, czy aby się w pozytywnym znaczeniu dopełni :)

Czasem wolę taki film, bo po nim czuję się jakaś bardziej bogata wewnętrze, chciaż komuś może się ten film wydać płytki, przewidywalny, nudny. Mnie nie nudził, a dodatkowo stał się inspirujący :) A może mnie tak mało potrzeba do wywołania czegokolwiek pozytywnego? Nie wiem.

Mnie często cieszą rzeczy małe. Ostatnio jechałam w autobusie i usiadłam obok starszego pana. Oboje byliśmy wpatrzeni w uwięzioną pomiędzy szybami wodę (tam chyba powinna być próżnia, albo argon, widocznie przez jakąś nieszczelność dostała się woda). Ciecz tak tańczyła, a my niczym zahipnotyzowani ją podziwialiśmy. W pewnym momencie staruszek wyrwał się z transu, popatrzył się na mnie i życzliwie uśmiechnął:) Tak mi się zrobiło ciepło we wnętrzu.
Z filmami jest gorzej, jak mnie zrazi coś na początku seansu, to często nie mogę się później do niego przekonać.

Czasem i ja mam tez tak z filmami, ale dotyczy to wulgarności, brutalności (także w traktowaniu siebie), psychicznego i fizycznego znęcania się itp...
Chowam w sobie różne obrazy, ale niektórych po prostu już nie chcę w większej ilości. Czasem wiele zależy od mojego nastroju i zachwycę się czymś, czym nie zachwyciłabym się w innym czasie. Jest z tym różnie, bywa kolorowo, ale także czarno i biało :)

Ciekawe czy w drugą stronę to też działa. Np. jak na początku filmu zachwycę się jakąś sceną/aktorką/sentencją, to czy mimo tego, że seans będzie z każdą minutą coraz słabszy, początkowe dobre wrażenie jest w stanie uratować naszą ocenę o filmie? Chyba nie... przynajmniej nie przypominam sobie takiego przypadku.

przperaszam, przerwę miła konwersajcę :) Jest ten film gdzieś do nabycia, zdobycia, zobaczenia, chocby fragmentów by ocenic faktycznie o co chodzi i czy warto?