Na forum poruszono już niemal każdy temat.Mnie się film podobał, uważam go za arcydzieło i uważam , że powinien być w top 30 światowej kinematografii .Założyłem temat ,bo przekopałem trochę forum i nie znalazłem (albo mi to umknęło) wątku ludzkiej pychy,buty ,ludzkiego egoizmu i chyba starego jak świat podziału na ludzi tych "lepszych" i "gorszych".Oglądając dzisiaj ten film po raz kolejny po 20 latach i znając jego zakończenie ,to mogłem sobie nieco spokojniej go "analizować",chociaż końcówka zawsze wzrusza - chociaż mnie najbardziej nie scena z głównymi bohaterami, ale starsza para mocno wtulona w siebie na łóżku tuż przed śmiercią, mama czytają dzieciom w łóżeczku w tej samej sytuacji , czy orkiestra grająca jako ostatni utwór "być bliżej Ciebie chcę"..
Widzimy przepiękny,gigantyczny statek , który nawet dzisiaj robiłby wrażenie, a wtedy to musiało robić ogromne,gigantyczne wrażenie i ta pycha , która kroczy przed upadkiem , ta buta związana z małą ilością szalup. Tytanic mimo iż dzieło wręcz genialnie, to jest zarazem pomnikiem ludzkiej głupoty, naiwności , czy egoizmu.Szkoda im było miejsca na szalupy, a jednocześnie zwykły 1 "spacerniak" dla apartamentów z Iszej klasy mógłby pomieścić spokojnie kilka.Na Tytanicu dopracowano każdy,nawet najdrobniejszy szczegół mogący urozmaicić i uatrakcyjnić pobyt części gości ,a jednocześnie nie zadbano o ..ludzkie życie.Wreszcie jak spora część ludzi "gorszego sortu" ginęła niczym szczury,jak jakieś bydło zamknięte w klatkach, a "elita" obserwowała to sobie wszystko bezpiecznie i z daleka.Titanic to przerażający obraz .I również to, jak większości człowiek umiera sam ..Ten film ma pełno takich małych "szczegółów ", jak choćby próba zabierania przez pasażerów ogromnych walizek na pokład szalupy- jak w momencie śmiertelnego niebezpieczeństwa to było ważne..Wreszcie jak człowiek niewiele znaczy w obliczu żywiołu i na końcu trzeba zawsze o tym pamiętać .To film pełen kontrastów .Wreszcie na końcu i tak wszyscy zginiemy .Film zmusił mnie również do refleksji nad samym sobą- naprawdę nie wiem do końca jakbym się zachował ; czy przepuszczałbym kobiety i dzieci , albo być może rozpaczliwie i "po trupach" pchałbym się do szalupy..?Chcę wierzyć, że zachowałbym się godnie.Wreszcie w jakim dramatycznym położeniu była załoga , która stała się niejako "panem życia i śmierci": musieli ratować innych , siebie, ale przede wszystkim nie dopuścić do paniki,bo jeśli nie zrobiliby nic , to w wyniku paniki mógłby nikt nie przeżyć - sytuacja dramatyczna..I to spojrzenie kapitana statku, który zdał sobie sprawę z tego "co zrobił", był to jego ostatni rejs przed przejściem na emeryturę ..Sytuacja na Tytanicu musiała być przerażająca , ale nie wiem jakie było życie części ocalałych,którzy widzieli siedząc w bezpiecznych i częściowo pustych szalupach, jak reszta ginie .Bardzo ważny i potrzebny film w historii światowej kinematografii .10/10 pozdrawiam