Zawsze, gdy chcę komuś polecić ten film i streszczam fabułę, zdaję sobie sprawę jak niewiele jest w tym filmie jeśli chodzi o oś fabuły. Ot, jeden facet ściga drugiego, bo tamten ma walizkę z forsą. Ponadto za wiele też nie mówią, a jednak film trzyma w napięciu. Wystarczy obraz i śledzenie kroków bohaterów. Przy tym jest szeryf, który służy zawsze ciekawym słowem, dopełniającym to, co dzieje się na ekranie. Film zachwyca swoją prostotą, ale również ciężkim klimatem, który poprzez potęgującą się ciszę i brutalność sprawia, że widz czuje się mentalnie przytłoczony. Jest tutaj miejsce na refleksje nad przemijalnością życia, tym jak świat się zmienia, chociaż jest to zwyczajna kolej rzeczy, a jedyne, co pozostaje takie samo to zło. Zło, czyli najbardziej niepojęta przez człowieka część jego życia, z którą pod różnymi postaciami styka się niemal codziennie.
Podoba mi się w tym filmie symbolika, oszczędność i siła przekazu. Film na pewno nie dla każdego, ale warto. W szczególności dla Chigurha.