Na pierwszy rzut oka scenariusz jest pełen dziur i nieścisłości. Ale to tylko pozory. Jest tak tylko przy założeniu, że wszystko co widzimy na ekranie, nie dzieje się naprawdę, a jest tylko dedukcją szeryfa Eda Toma Bella, który usiłuje poskładać elementy układanki w jakąś całość. Brakuje mu kluczowych elementów, więc wymyśla sobie postać bezwzględnego mordercy Antona (Ed Tom - Anton), aby wypełnić swoją hipotezę. Przy takiej poprawce ten dziwny scenariusz nagle robi się logiczny i sensowny.

Tymczasem żaden Anton nie istnieje. Za większość czynów Antona na ekranie w rzeczywistości odpowiedzialny jest Llewelyn. Film jest pełen subtelnych podpowiedzi np. podkreśla się zamiłowanie obu postaci do dobrych butów, obaj mają scenę ściągania skarpetek (oczywiście w obu przypadkach kolor się zgadza), obaj kiejdy są ranni kupują od jakichś przypadkowych dzieciaków ubrania, z których improwizują opatrunek.